Pleo wrote:
Όχι μόνο δεν έγραψα κάτι τέτοιο, αλλά το ακριβώς αντίθετο προέτρεψα να κάνουμε περί μετρήσεων.
Τα περί "μουσικής συνέχειας" είναι τόσο βαρετά όσο η "μουσικότητα" (όπως αναφέρθηκε επί λέξη) την οποία ψάχνετε και δεν βρίσκετε.
Δεν τη βρίσκετε γιατί είτε δεν έχετε καλό ηχολήπτη, είτε γιατί δεν ξέρετε τι ακριβώς είναι αυτό. Έτσι κι αλλιώς ορισμός δεν υπάρχει, το κοντινότερο σε αυτό είναι η αρμονία και ο ρυθμός, τα οποία και πάλι επιτυγχάνονται καλύτερα σε multi-track ηχογραφήσεις.
Μιλάμε για ηχογραφήσεις AlexD. Δεν μιλάμε για ακροάσεις. Προσπάθησε να είσαι συγκεντρωμένος όταν διαβάζεις τι γράφει ο άλλος.
Εκτός κι αν δεν γνωρίζεις τη διαφορά της παύσης στην ηχογράφηση και της παύσης στην ακρόαση...
Αναφέρω ένα ακραίο παράδειγμα για να θίξω ένα λιγότερο ακραίο... Χαίρομαι πάντως που σου φάνηκε σε πρώτη φάση ... περίεργο...Πάντως και η ηχογράφηση αλλα και η ακρόαση αποτελούν κομμάτι της μουσικής. Κρύβουν την ίδια αγωνία και το ίδιο συναίσθημα.
Επίσης δεν ξέρω τι σημαίνει η "μουσικότητα".
Για παράδειγμα θυμάμαι όταν έπαιζα φλάουτο μου έλεγαν να μην κουνιέμαι στο ρυθμό γιατί χαλάει ο ήχος. Επειδή όμως είναι σχεδόν αδύνατον να μην κουνηθείς στον ρυθμό πρακτικά βάζεις συναίσθημα στο κομμάτι. Και αυτό μετριέται με ακρίβεια. Άλλο θα γράψεις όταν είσαι χαρούμενος και μπαίνεις στην μελωδία του κομματιού και άλλο την άλλη μέρα που μπορεί να έχει στηθεί στην ουρά της εφορίας το πρωί. Αυτό μπορώ να σου το μετρήσω εύκολα, φαίνεται στην κυματομορφή που λες και εσύ. Πιστεύω ότι θα συμφωνείς ότι αν γράψω το μισό κομμάτι την μία (στεναχωρημένος και ακίνητος) μέρα και το άλλο μισό την επόμενη (χαρούμενος και κινούμενος) και τα ενώσω ανά διαστήματα θα εμφανίσω κάτι στο τέλος που δεν θα έχει συνέχεια. Θες να πεις αυτό μουσικότητα? Δεν ξέρω... Εμένα μου αρέσει το "μουσική συνέχεια".
Μου φαίνεται επίσης αδιανόητο ότι ένας σκληρός ροκάς δεν θα χοροπηδάει την ώρα της ηχογράφησης έχοντας πιει και καμια δύο μπύρες. Και ότι αυτό θα ακούγεται το ίδιο με το να είναι ακίνητος και αγουροξυπνημένος.
Τέλος καταλαβαίνω ότι θες να δεις το πρόβλημα απόλυτα - μαθηματικά. Το θέμα είναι ότι επειδή μιλάμε για κάτι υποκειμενικό τα πράγματα είναι δύσκολα. Για παράδειγμα μία καλή εκτέλεση μπορεί να γυρίστηκε σε μία ταράτσα την ώρα που από κάτω είχε μία πορεία για την παγκόσμια ειρήνη. Ένα σαξόφωνο μπορεί να έπαιξε καλά γιατί εκείνη την ημέρα ο μουσικός ήταν χαρούμενος, είχε καλή ανάσα και έκανε και τρέμουλο στον ήχο - κάτι που μπορεί να θεωρείται και κακό. Και επειδή σου αρέσουν τα περίεργα βιντεάκια μία καλή εκτέλεση - βαριά εκτέλεση με συναίσθημα - είναι αυτή της ορχήστρας της ΕΡΤ όταν έκλεισε.
Θεωρώ ότι η δυναμικότητα των μουσικών σε αυτή την συναυλία και η έκφραση της θλίψης είναι τεράστια. Αλλα μπες στο μυαλό τους να δεις εκείνη την ώρα τι σκεφτόντουσαν... Δες με τι πάθος ο μαέστρος καλπάζει. Μπορεί να το κάνεις copy paste αυτό? Είναι ίδια η ένταση με μία συναυλία αφιέρωμα για τα 15 χρόνια του Ιδρύματος Ωνάση?
Έγραψα πολλά ελπίζω να σου μετέδωσα κάτι. Αν όχι δεν έγινε και τίποτα...
Pleo wrote:
Είμαι απόλυτα βέβαιος από αυτά που γράφεις, εφ' όσον δεν έχεις μπερδευτεί στην ανάγνωση, ότι δεν έχεις πατήσει ποτέ σε στούντιο να ηχογραφήσεις (ως μουσικός) σε κάτι που θα ενταχθεί σε παραγωγή.
Επειδή είναι η τρίτη φορά που το λες... Μουσικός όπως το ορίζεις - επαγγελματίας - δεν ήμουν ποτέ. Επίσης δεν ανήκα ποτέ στην γενιά των πιτσιρικάδων που έκαναν πλάκα στα στούντιο γρατζουνώντας κιθάρες και ουρλιάζοντας σε μικρόφωνα. Έπαιζα αρκετά χρόνια φλάουτο, έπαιζα σε τρεις ορχήστρες (άντε δύο αν πούμε ότι η μία ήταν elementary) με ότι αυστηρότητα συνεπάγεται αυτό και είχα φτάσει λίγο πριν την ανωτέρα. Επίσης είχα πάρει ένα βραβείο στο σολφέζ. Το σολφέζ είναι όταν σου παίζουν ένα κομμάτι στο πιάνο και προσπαθείς να το γράψεις σε παρτιτούρα.
Αλλα αυτό δεν έχει σημασία για την κουβέντα - με ενόχλησε που το χρησιμοποίησα - αν θες διέγραψε το σαν να μην το είπα. Δεν έχει νόημα ο παιδικός τιτιβισμός του τύπου "εγώ έκανα εσύ δεν έκανες". Με την ίδια λογική εμένα μου φαίνεται ότι εσύ δεν έχεις ασχοληθεί με πλήκτρα παρά έκανες την πλάκα σου όπως εγώ πχ με μία κιθάρα που είχα δανειστεί και γρατζούναγα άναρχα στο σπίτι.
Δεν έχει νόημα όμως να στο πω αυτό. Έχει νόημα να βάζουμε ο ένας βιντεάκια στον άλλον να παίζουμε πιάνο? Δεν θα παίξω αυτό το παιχνίδι...πραγματικά συγνώμη...
Για να συνεχίσω όμως την αυτοκριτική μου, όταν μπήκα στην δευτέρα λυκείου το άφησα γιατί βαριόμουν. Κάπου στο πολυτεχνείο σκέφτηκα - και ήθελα - να πάω στην ορχήστρα του πολυτεχνείου αλλα (αν θες το πιστεύεις) βαρέθηκα να πάω να χτυπήσω την πόρτα. Γενικά τώρα μπλέξαμε είναι δύσκολο να το ξανά πιάσω...