Είχα και εγώ την τύχη να ακούσω το σύστημα του Αντώνη.
Άργησα μία βδομάδα να γράψω κάτι για δύο λόγους. Ο πρώτος και λιγότερο σημαντικός είναι ότι αμέλησα. Ο δεύτερος και σημαντικότερος είναι ότι δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάτι που θα δώσει σε ένα αναγνώστη την εμπειρία ακρόασης αυτού του συστήματος.
Οπότε θα πω κάτι, όποιος θέλει το διαβάζει. Έτσι και αλλιώς νομίζω ότι δεν θα πω κάτι διαφορετικό από αυτά που είπαν όσοι έχουν ακούσει το σύστημα αυτό.
Το πρώτο λοιπόν κομμάτι της ακρόασης αφορά τον ηχητικό χαρακτήρα του Αντώνη. Του Αντώνη του αρέσουν οι ψηλές στάθμες έντασης συνδυασμένες με αυστηρό έλεγχο. Έπειτα από 30 -35 χρόνια ενασχόλησης όπως ο ίδιος είπε και δεκάδες συστήματα από το σαλόνι του κατέληξε στον ήχο που προσφέρει η JBL. Έχοντας αλλάξει αρκετές γνωστές εταιρείες βρήκε το λιμάνι του σε αυτό το ηχείο.
Και γιατί όχι?
Αντιθέτως λοιπόν με τον κόσμο που μπορεί να έχει σύστημα με γκάζια αλλα το φρενάρει ο Αντώνης θυμίζει στον συν-ακροατή συνεχώς το λόγο που αγόρασε το σύστημα. Φλερτάρει με τα όρια του συστήματος ενώ έχει και συγκεκριμένη δισκογραφία η οποία αποτελείται από γνωστές μελωδίες και είναι και ιδανική για να αφήνει “μεγάφωνα στο δρόμο”.
.
Όλοι μας έχουμε ακούσει συστήματα. Άλλα ακούγονται μουντά, άλλα γλυκά, άλλα κρύα. Πηγαίνοντας γι αυτό το δρόμο διαπιστώνει κανείς ότι στο σύστημα του Αντώνη όλα αυτά μπαίνουν στον κάδο των άχρηστων και αφήνουν πίσω τους την ίδια την ακουστική εμπειρία.
Εμπειρία
Υψηλές στάθμες, τεράστια εικόνα, χειρουργικός έλεγχος. Και όταν αισθάνεσαι αυτό τον τόσο καλό έλεγχο όλα τα υπόλοιπα παύουν να υφίστανται και να αποτελούν αντικείμενο κριτικής. Τα ηχεία χάνονται και γίνονται ένα με το χώρο. Το μυαλό θολώνει, μπαίνει μεσα στη μουσική και ακολουθεί.
Μικροδυναμικά.
Τη σιχαίνομαι αυτή τη λέξη. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται χωρίς εμπειρία ακρόασης ενός τέτοιου συστήματος. Είναι αλήθεια εκπληκτικό πώς επιτυγχάνεται ο έλεγχος σε τέτοιες στάθμες. Πώς την ίδια ώρα που κουφαίνεσαι από τα τύμπανα διαπιστώνεις μικρές λεπτομέρειες στην εικόνα. Το να μπορείς να εστιάσεις πάνω σε μικρούς ηχούν την ίδια ώρα που το ηχείο ρίχνει τερατώδη ενέργεια στο χώρο είναι κάτι το οποίο σπανίως το βλέπει κανείς.
Αυτά τα πολλά. Κατά τα άλλα μία σπάνια εμπειρία που σίγουρα θα συνεχίσει ως μία ιστορία αναφοράς από αυτές που λέμε όλοι στις παρέες μας και έχουν ως αρχή “μία φορά άκουσα ένα σύστημα που έπαιζε τόσο δυνατά…”
