Ωδή στις ... στιγμές...

  • AlexD

    AlexD

    ACA Member Moderator

    Προχθές ήμουν με τον Απόστολο. Ο Απόστολος είναι παλιός μηχανοδηγός, γέννημα θρέμα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Στο παλιό του αυτοκίνητο ακούει εδώ και χρόνια την ΕΡΤ. Δεύτερο και τρίτο εναλλάξ. Ξάφνου ακούστηκε ένα γνωστό άσμα. Μία ταμειακή να κάνει θόρυβο, ένα μπάσο να εναλλάσει μερικές νότες και ένα τυπά να λέει “money”. Γέλασα. Του λέω “ρε Απόστολε τί έγραψαν οι άνθρωποι”. “Αποτέλεσμα αρκετής ιδιοφυίας και LSD” μου απάντησε.

    ———————————————————————

    Το 2016 αγόρασα ένα μk2 που το πούλησα πρίν απο λίγο καιρό. Δέν μου άρεσε και πολύ. Ένας απο τους δίσκους που έβαζα να ακούω ήταν το ξεθωριασμένο πλέον dark side of the moon. Τί πειράματα είχα κάνει. Το πέρναγα στον υπολογιστή, του έβαζα μία ρίια και προσπαθούσα τώρα να δώ τί θα βγάλει. Βαρέθηκα σε κάποια φάση και απλά έμεινα να το ακούω.

    ———————————————————————

    Πρέπει να ήταν πρίν μερικά χρόνια που αγόρασα ένα iphone. Ένα απο τα δισκάκια που έβαλα έφερε το πρίσμα με το φώς να περνάει απο μέσα του, τί όμορφο εξώφυλλο είναι αυτό. Το άκουγα στο μετρό μία μέρα. Απέναντι μου μία κοπέλα την κοίταζα έτσι όπως το άκουγα. Πρέπει να ήταν λίγο ρόκ, λίγο τρέντυ. Ωραία ήταν. Πώς ταίριαζε η μελωδία και ο ρυθμός με την εμφάνιση της και την απλότητα της.

    ———————————————————————

    Αν θυμάμαι καλά, σε meeting του 2009 ένα νέο παιδί με φοκάλ έβαλε πάλι αυτό το τραγούδι. Τελειώνει. Σηκώνει τη βελόνα. Κάποιος ακούστηκε να λέει “ρε άσε το να παίξει όλος ο δίσκος και χε@@ το meeting”.

    ———————————————————————

    Το 2008 πήρα μερικά απο τα πρώτα χρήματα μου στην Γερμανία που σπούδαζα. Δέν έχασα την ευκαιρία και πήρα ένα ipod classic. Τότε ήταν στην δύση του. 120gb. Το χάρισα μετά σε μία φίλη μου, είναι Αμερική τώρα. Το έβγαλα απο το κουτί έβαλα δοκιμαστικά δύο δισκάκια. Το ένα ήταν το “year of the cat”. Το δεύτερο το φαντάζεστε. Θυμάμαι ακόμα να περπατάω στο πανεπιστήμιο και να το ακούω. Οκτώβριος ήταν. Ποτάμια, πράσινες φυλωσσιές. Τί ωραία.

    ———————————————————————

    Πρέπει να ήμουν σε ένα ΚΤΕΛ κάπου πήγαινα 2005 η χρονιά. Το discman ανα χείρας και μία μπομπίνα με cd στην τσάντα μου. Έβγαλα ένα πακέτο με cd, έβγαλα ένα έβαλα ένα ασπρουλιάρικο ξεθωριασμένο. Με κοιτάει το δίπλα παιδί, μου δείχνει ένα mp3 player και μου λέει “ξέχνα το cd, πάρε ένα τέτοιο”.

    ———————————————————————

    1  13 Sep 2018  
  • AlexD

    AlexD

    ACA Member Moderator

    Λύκειο ήμουν 2002 -2003. Βρήκα μία κόπια απο ένα φίλο και το αντέγραψα σε κάποιο cd. Έκανα συλλογή τότε. Αγόραζα και απο το μετρόπολις στην Ομόνοια , αυθεντικά πολλές φορές. Έπειτα πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο και έβγαλα φωτοτυπία έγχρωμη το εξώφυλλο. “Τί δισκάρα μου έφερες” μου είπε το παιδί που το έβγαλε φωτοτυπία.

    ———————————————————————

    Πρέπει να ήμουν πρώτη λυκείου. Θυμάμαι ακόμα να ακούω στο σπίτι το βινύλιο. Είχε πλάκα το στέρεο. Ακουγόταν δεξιά και αριστερά η ταμειακή. Τί πλάκα είχε. Τί εντύπωση μου έκανε. Στο απέναντι σπίτι ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος, διάβαζε τότε. Σήμερα μετανάστης, καλά είναι.

    ———————————————————————

    Ακόμα θυμάμαι τη γιαγιά μου. Που της είχα κλέψει κάτι ηχεία εκείνη τη χρονιά, ξεχασμένα στο σπίτι της. Τσαντίστηκε. Μου λέει “δέν θα γίνεις σαν τον πατέρα σου. Να μας παίρνεις τα αυτιά!!!Στην ηλικία σου είχε αγοράσει ένα πικάπ και άκουγε ένα τραγούδι που έλεγε συνέχεια money money money μου είχε σπάσει τα νεύρα!!! Άσε εδώ τα ηχεία!!!”

    ———————————————————————

    Η ζωή αποτελείται απο πολλές ευχάριστες στιγμές. Δέν ξέρω πώς τις συνδυάζετε και με τί. Σήμερα κοίταζα το κινητό μου. Ανοίγω το spotify. Σκεφτόμουν τί να ακούσω. Κοιτάω τα άλμπουμ. Ξεχασμένο στη γωνία το είχα να με κοιτάει. Ένα έργο της προηγούμενης γενιάς, για την επόμενη.

    Ιδιοφυία με αρκετό LSD.

    Αφιερωμένο στο ξεθωριασμένο βινύλιο, που είναι ακόμα εκεί στο ράφι κόντρα στο πείσμα των καιρών.

    2  13 Sep 2018  
(C) ACA - All Rights Reserved
powered by zoglair
page generated in 41ms (18 queries, 18ms)