Επιστροφή από διακοπές.. πρώτο Αυγουστιάτικο Σαββατόβραδο σε κοντινό παραθαλάσσιο ανοιχτό μπαράκι, παρέα ζευγάρια.. η νύχτα τέλεια, φόντο η θάλασσα και οι φοίνικες, τα λαμπάκια από τα σκάφη πυγολαμπίδες και το φεγγάρι φέτα πεπονιού να ανεβαίνει με το πάσο του.. ο κόσμος καλός γενικώς, λίγα τα σολο-μπακούρια, αρκετές οι ωραίες παρουσίες μαυρισμένες με τα κολλάν τα ξώπλατα τα κραγιόν και τα λευκά πανωφόρια.. ο καπνός από το πούρο να σμίγει με τα ρούμια τις τεκίλες και τα αρώματα των κοριτσιών σαν επουράνιο λιβάνι.. οι ματιές να δίνουν και να παίρνουν εκατέρωθεν, ωραία θα περάσουμε απόψε σκέφτηκα, η μουσική υποφερτή, τα γνωστά λατινάκια, χαουζάκια, μεϊνστριμάκια.. δε βαριέσαι..
Οι μισοί να λέμε πως περάσαμε που γυρίσαμε, οι άλλοι μισοί για τα σχέδια των διακοπών που έρχονταν.. τα κορίτσια τα δικά τους, εμείς τα δικά μας.. χαμόγελα, πειράγματα, τσουγκρίσματα.. όλα άψογα, να κάνεις μια έτσι ν' αγγίξεις τον παράδεισο.. και ξαφνικά κατά τη μία, αναδύεται από τα electrovoice ο Χαριτοδιπλωμένος!! ένα σύγκρυο διαπέρασε την σπονδυλική μου στήλη.. κάτι μου λέει αυτή η αλλαγή.. 'τα κορίτσια ξενυχτάνε μόνα η δυο δυο', το επόμενο άσμα και ακολουθεί ο κλ@ψομούνης, συγνώμη, ο ερωτιάρης Πάριος με το 'είσαι θεός ήλιος καλοκαιρινός'.. τα πανωφόρια που περιγράφω παραπάνω αρχίσαν σιγά σιγά το λίκνισμα θαρρείς πως τους πέταξες 200_άρικα στον αέρα..
Όπως φαντάζεστε, δεν άργησε να έρθει το φυσικό μουσικό επακόλουθο δηλαδή 'άντε γεια', 'χαμός θα γίνει', 'όχι δε γίνεται'.. λογαριασμό παρακαλώ.. είπα πως δεν θα το προλάβω το άσμα αλλά μόλις αποχωρούσαμε.. 'ξημερώματα, δίνεις δικαιώματα'.. να γίνεται χαμός, όλο το γυναικομάνι σε παροξυσμό να μη μπορούμε να περάσουμε.. κι όλο να μαζεύεται από παντού νέο 'αίμα' σε παρέες.. 8 φεύγαμε, 128 έρχονταν.. μας ξεπροβόδησε ο ιδιοκτήτης, καλός φίλος, με σκοτεινό και ενοχικό ύφος.. 'φεύγετε παιδιά?? τόσο νωρίς??'.. διάβασα τη μετάφραση στο ύφος και τα χείλη του.. 'φιλαράκια, ζούμε τρεις οικογένειες απ' αυτό το μαγαζί..'
