Καλημέρα, φίλες και φίλοι!!!
Αυτό το "φίλες και φίλοι", κάτι μου θυμίζει, νομίζω ένα ωραίο κειμενάκι που κυκλοφόραγε στην πρώτη σελίδα των τετραδίων μας στο γυμνάσιο (δε λέω στο Λύκειο, γιατί είχαμε μεγαλώσει και δεν ασχολούμασταν με τέτοια). Θα ψάξω τα παλιά μου τεράδια, κάποια από τα οποία φιλάω ακόμα, για ιστορικούς λόγους και θα το ποστάρω. Έτσι για να μαθαίνετε, μετά από τόσα χρόνια με τι ασχολούμασταν εμείς οι κορασίδες! 
Πίσω στην καθημερινότατα, τώρα...
Κατ΄αρχήν να ευχαριστήσω και τους λοιπούς φίλους που μου ευχήθηκαν ( Ο Mike ήταν εκπρόθεσμος, αλλά Mike είναι αυτός, του έχουμε και μια κάποια αδυναμία, οπότε απαλλάσεται του προστίμου και λαμβάνει ατελώς το γλυκάκι του)!
Λοιπόν:
Ημερολόγιο καταστρώματος, ημέρα πέμπτη!
Φτάσαμε στο τέλος της εργασιακής εβδομάδας και αρχίζω να αισθάνομαι ότι θέλω διακοπές.
Ένα περίεργο πράγμα: Πώς τα καταφέρνουμε να κουραζόμαστε αμέσως μετά τις διακοπές, η επιστήμη το ψάχνει ακόμη!
Ξυπνάω αξημέρωτα, φτάνω στη δουλειά αξημέρωτα, φεύγω από τη δουλειά, επίσης προς το αξημέρωτο!
Απότέλεσμα τούτου, να αναπολώ τις ώρες στην παραλία, παρέα με την τρίτη ηλικία - γιατί αυτή είχε ξεμείνει μόνο, μέσα Σεπτέμβρη να συνεχίζει τις διακοπές στα ελληνικά νησιά και μεις μαζί τους να ρίχνουμε το μέσο όρο ηλικίας της παραλίας!!!!- ααααχχχ διακοπούλες μου πού είσαστε;;;; 
Το μόνο που μου έμεινε, εις ανάμνησιν, είναι το ομολογουμένως πολύ πετυχημένο μου μαύρισμα! Τέτοιο μαύρισμα, μες το φθινόπωρο δεν έχετε ματαξαναδεί!
Αλλά επειδή θα κάνω μαυρα μάτια να ξαναδώ την παραλία, ας πάρω τα κουβαδάκια μου και ας στρωθώ στην παραλία του γραφείου μου, γιατί η μέρα ξεκίνησε και το καθήκον με καλεί!
Παιδιά, το γλυκάκι σας, να μην ξεχνιόμαστε!
Έχω και καφεδάκι ...
)!
), από νωρίς το πρωί δεχόμουν επισκέψεις, ευχές συνέχεια ... μέχρι που η ολομέλεια αποφάνθηκε τελικώς: ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ!!!
