Χθες απέφυγα να γράψω κάτι σαν επίλογο.
Ίσως γιατί οι επίλογοι μου βγαίνουν λίγο μελό και δεν συνάδουν με την ιδιοσυγκρασία μου.
Έτσι, αν και το Σάββατο το βράδυ κοιμήθηκα γύρω στις 4 το πρωί της Κυριακής, είχα στο μυαλό μου τον τρόπο που θα σας περιέγραφα τα γεγονότα της συνάντησης καθώς με είχε συνεπάρει η ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα της συνάντησης αλλά και η αύρα της οικογενείας Toptubes!
Θα πω μόνο ότι μέσα στον γενικό ορυμαγδό που πλανάται γύρω μας, αυτές οι μηνιαίες συναθροίσεις του club, είναι μια μουσική όαση που οδηγεί λυτρωτικά στο δρόμο της μεγάλης φυγής από όλα σφίγγουν ασφυκτικά την καθημερινότητά μας.
Είναι σαν να ανοίγεις μια πόρτα και να βρίσκεσαι σε ένα δικό σου - κατά δικό σου- παράδεισο, όπου το σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει ζεστή ανθρώπινη επαφή και πολλή και καλή μουσική!
Αυτή την πόρτα, που ήταν η πόρτα του σπιτιού του, μας άνοιξε ο Κυριάκος και μονομιάς βρεθήκαμε και μοιραστήκαμε μαζί του τον δικό του μουσικό παράδεισο, που ισορρόπησε μεταξύ ενός σούπερ συστήματος τελευταίας τεχνολογίας και ενός παλιού αλλά καλοδιατηρημένου νοσταλγικού τζουκ μποξ!!!
Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε τον Κυριάκο, την Ελένη, την Αννούλα και τον Βασίλη για την ευγενική και θερμή φιλοξενία τους και να τους ευχηθούμε η ζωή να τους φέρει όλα όσα αξίζουν!
... και Κυριάκο όταν θα γίνει η μάζωξη των ανήσυχων νεολαίων με τις ροκιές, μην με ξεχάσεις, έτσι;;;