Atma-σφαιρικό συναίσθημα με ice δύναμη

Διάλογος με ένα φίλο μου πρίν την επίσκεψη.
Φ:Ψίτ τη μηχανή πάρε!!!
Εγώ:Τί λές είσαι τρελός???
Φ:Γιατί?
Εγώ:Ξέρεις που πάμε?
Φ:Πού?
Εγώ:Στον Γιάννη ρε::Τον Κοτσίδη. Αυτόν με τις ωραίες φωτογραφίες!!!
Φ: Οκ κατάλαβα!!!Μήν πάρεις!!!

Τον Γιάννη τον γνώρισα για πρώτη φορά στο Βόλο όταν ήμουν στο στρατό. Παρόλ αυτά ήμαστε ήδη γνωστοί μέσα απο τις άπειρες κουβέντες που έχουμε αλλάξει απο τα φόρουμ εδώ και αλλού.
Καλλιτεχνικό πνεύμα, σπάνιο ταλέντο στη φωτογραφία, συμπαθής χαρακτήρας, χαρούμενος άνθρωπος γενικότερα άνθρωπος που θέλεις να κάνεις παρέα. Καλλιτέχνης...Άνετα ο καλύτερος φωτογράφος που έχω γνωρίσει!

Μερικές ημέρες προτού πάω στη Θες/νίκη ήξερα ποιόν θα πάρω τηλέφωνο. Ο Γιάννης λοιπόν είχε πάρει την μηχανή παραμάσχαλα και ανέβαινε τα Μετέωρα με τη βέσπα. Παρ όλ αυτά κανονίσαμε Κυριακή βράδυ να βρεθούμε στην οικία του για να ακούσουμε επιτέλους το σπάνιο σύστημα του.

Το σύστημα λοιπόν του Γιάννη είναι σπάνιο. Βρίσκεται σε ένα αρκετά φιλόξενο χώρο που φιλοξενεί το σύστημα, ένα σύστημα 5:1, ένα προβολέα κα μία τηλεόραση. Το σύστημα αποτελείται απο πληθώρα πηγών που ξεκινάν απο τα παλαιά χρόνια και φτάνουν στο σήμερα. Απο μία μπομπίνα μέχρι την γνωστή metric Halo. Οι ενισχυτές απο παραδοσιακές λάμπες μέχρι τις τελευταίες υλοποιήσεις της Bang & Olufsen.

Όσο εξελίσσομαι σαν φιλόμουσος τόσο καταλαβαίνω οτι το «σύστημα αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη του». Γι άλλη μία φορά έπεσα μέσα. Ο Γιάννης σίγουρα είναι ένα ψαγμένο άτομο. Ένας καλλιτέχνης. Γι αυτό και επέλεξε την παράδοση. Που δέν χάνει ποτέ. Παρόλα αυτά ως νέος άνθρωπος δέν κλείνει τα αυτιά του στις νέες τάσεις. Έχει την τελευταία λέξη στο computer audio ενώ παράλληλα διαθέτει και ένα σέτ διακοπτικών ενισχυτών.

Στην συνάντηση λοιπόν αυτή ήταν και δύο ακόμα άτομα. Ο φίλος μου ο Νότης που ήθελε πολύ να ακούσει ένα τέτοιο σύστημα και ο Κώστας Τσαρουχάς, ένας γνώστης της υψηλής πιστότητας και παράλληλα δικτυακός φίλος.
Η φιλική διάθεση του Γιάννη αμέσως φάνηκε. Τα ενισχυτικά ζεστάθηκαν ενώ παράλληλα στο τραπεζάκι υπήρχε κόκκινο κρασί, μπύρα αλλα και διάφορα άλλα μεζεδάκια.

Και η koetsu ακούμπησε το βινύλιο. Λάμπες, βινύλιο και verity. Ήχος που γνώριζα, ήξερα. Τον είχα ξανακούσει στο σπίτι του Μιχάλη σε ένα κάπως όμοιο σετάπ. Και πώς θα παίζει ?

Ήχος γλυκός. Μπάσο δυνατό που έκανε τον καναπέ να δονείται. Jenifer Warnes, Philip Glass, Children of Sanchez. Γνωστά και άγνωστα τραγούδια πέρασαν απο το δωμάτιο. Και ήταν όλα υπέροχα. Απο τους Pink Floyd στην μπομπίνα (πρώτη κόπια παρακαλώ) μέχρι Cat Stevens. Όλοι παρέλασαν απο μπροστά μας. Και ήταν όλα ωραία. Γλυκά όπως αρμόζουν σε ένα τέτοιο σύστημα.

Κάτσε να δούμε τί λένε τα ψηφιακά τώρα, μου απαντά ο Γιάννης. Συνδέει τα διακοπτικά και τη μέτρικ να λειτουργεί ως φόνο stage. Και ξάφνου το μπάσο έσφιξε. Αλλα δέν χάλασε την ίδια μελωδία. Η μουσική ήταν πάντα εκεί. Το ηχείο έδινε τις χροιές του, το χρώμα του στη μουσική.

Η λάμπα ξεκούραστη. Όμορφα μεσουψηλά. Ο διακοπτικός δύσκολος στα μεσουψηλά αλλα συνάμα σφικτός και σωστός στα χαμηλά. Μάλιστα θα τολμούσα να πώ οτι οι λάμπες δέν είχαν καμία δόση roll off κάτι που συνηθίζεται στην εν λόγω τεχνολογία. Πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Μάλλον κέρδισε. Δέν ξέρω αν ήταν καλύτερο αλλα μας κέρδισε (σχεδόν) όλους.

Κουβέντα, ρεύματα, τάσεις, διακόπτες, φάσεις, παρελθόν, μέλλον, ICE, ηχεία. Όλα πέρασαν απο το τραπέζι. Ο ίαρ να μας λέει για το “βρώμικο” παρελθόν του στο χάι έντ και εμείς να σχολιάζουμε. Ο Γιάννης να αλλάζει δισκάκια και να μας ψυχαγωγεί μία απο τα ψηφιακά και μία απο τα αναλογικά.

Τώρα αν είναι να αναφέρω τις τελικές εντυπώσεις μου λίγες κουβέντες θα έλεγα πως το σύστημα δείχνει τα δόντια του σε εγγραφές που περιλαμβάνουν μικρά σύνολα και φωνές. Παράλληλα το αποτέλεσμα είναι ξεκούραστο και σε ωθεί συνεχώς να ανανεώνεις τη δισκογραφία με σκοπό να ακούς συνεχώς κάτι καινούργιο. Αν θέλω να γίνω τέρμα αυστηρός θα εντόπιζα ως σημείο κριτικής το οτι κομμάτια με δυναμικές αντιθέσεις και σημαντικό περιεχόμενο σε χαμηλές συχνότητες δέν αποτελούν το φόρτε του. Με δεδομένο όμως τον όγκο του ηχείου, τον όγκο του χώρου ακρόασης, την απόσταση ακρόασης και τις μουσικές προτιμήσεις του ιδιοκτήτη ακόμη και αυτό το μή δυνατό σημείο αποδεικνύεται αδιάφορης σημασίας.

Δυστυχώς ο Γιάννης δέν είχε το λάπτοπ μαζί. Εκεί, όπως ο ίδιος ανέφερε, θα είχαμε ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα απο αυτό που ακούσαμε απο το cd του. Ακόμα μεγαλύτερη έκταση στις χαμηλές και καλύτερος ήχος ως προς το σύνολο. Δέν ξέρω. Ίσως αυτή η μικρή λεπτομέρεια μου δώσει ξανά την ευκαιρία στο μέλλον να ξανα - ακούσω το σύστημα του Γιάννη και να απολαύσω την υπέροχη παρέα του!!!

Ευχαριστούμε φιλε A.C.A.!!! Να είσαι καλά και να χαίρεσαι τις μουσικές σου όπως τις χαρήκαμε και εμείς στην επίσκεψη μας!!!

AlexD wrote:

Με δεδομένο όμως τον όγκο του ηχείου, τον όγκο του χώρου ακρόασης, την απόσταση ακρόασης και τις μουσικές προτιμήσεις του ιδιοκτήτη ακόμη και αυτό το μή δυνατό σημείο αποδεικνύεται αδιάφορης σημασίας.

Τον όγκο του ηχείου? ΧΑ! Δεν φαντάζεσαι τι δυναμικές αντιθέσεις μπορεί να βγάλει το Parsifal, πόσο δυνατά μπορεί να παίξει και τι όγκους μπορεί να βγάλει, μην το βλέπεις έτσι!

Μιχάλη το σύστημα έπαιξε πολύ καλά και δέν νομίζω οτι "το είδα κάπως"...

Το χαμηλό του ήταν πάρα πολύ καλό για τον όγκο του ηχείου. Δέν καταλαβαίνω δηλαδή πώς "πρέπει να το δώ". Είναι ένα ηχείο με εξαιρετικές μονάδες ικανό να παίξει οποιοδήποτε έργο.

Πάντως μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η μπομπίνα. Παρότι είχε ένα μικρό roll off στις ψηλές συχνότητες, σε όλα τα άλλα σημεία το αποτέλεσμα ήταν υπεράνω περιγραφών.

Μάλιστα η επιβεβαίωση ήρθε όταν ο Γιάννης μας είπε οτι αυτές είναι πρώτη κόπια.

Ωραία πράματα!!!

(συμφωνώ με τον Μιχάλη,έχω και μία ιδιαίτερη συμπάθεια σ'αυτό το ηχείο).

Ευχαριστω τα παιδια που ηρθαν κ τον Αλεξ πρωτα απ ολα, για την παρεα τους, την ομορφη βραδια κ το χαβαλε, αλλα και τις μουσικες μας..

Ευχαριστω για τα ομορφα λογια!

Βεβαια, δυστυχως, δεν ηταν η μερα μου, μολις ειχα γυρισει απο 700χλμ ταξιδιου με τη vespa, με χιονια κ βροχες, ημουν πολυ down, και ειχα πολλες υποχρεωσεις δυστυχως, τηλεφωνα, μυνηματα, επικοινωνιες, κλπ, αλλα πιστευω να περασαμε ομορφα εστω κ για λιγο.

Δε θα μπορουσα να αρνηθω την παρεα του Αλεξ εστω κ για λιγο....

Επισης δυστυχως, ειχε ξεχασει το λαπτοπ στο γραφειο και δεν μπορεσαμε ν ακουσουμε το dac με ψηφιακα αρχεια, εκει που πιστευω πως πλεον δειχνει τα δοντια του!

Περασαμε ομως ομορφα, παρειστικα, με σουπερ κρασακια κ μεζαδακια, κ ελπιζω τα παιδια να το ευχαριστηθηκαν , εστω κ εν μερη και να μας ξαναρθετε συντομα!