Roger Waters - The Wall Tour - 12.07.2011 - Athens - OAKA
Κυρίες και κύριοι… αυτή ήταν η 120ή παράσταση και η τελευταία του ʽTHE WALL TOURʼ
Είναι τιμή μας που έγινε εδώ στην Αθήνα… Σας ευχαριστώ… Είστε φοβεροί…
Αυτά τα λόγια ψέλλισε ο Roger Waters με σπαστά ελληνικά, προφανώς ενθουσιασμένος και συγκινημένος δίπλα στα συντρίμμια του ʽτοίχουςʼ που σε όλο το πρώτο μέρος χτιζόταν για να γκρεμιστεί στο τέλος του show…
Είναι μεγάλη η πρόκληση για κάποιον, που έχει κατορθώσει για τρίτη μέρα να γεμίσει ένα στάδιο με 20.000 ανθρώπους που τον επευφημούν, να παραμένει υπομονετικά αθέατος και να παίζει μαζί με την μπάντα του πίσω από τον ψηλό τοίχο , για όλο σχεδόν το δεύτερο μέρος του show προβάλλοντας κατά διαστήματα μέσα από ʽανοίγματαʼ και ʽρωγμέςʼ για να μην χάνεται η ʽεπαφήʼ… Αναρωτιέμαι ποιος θα τολμούσε, πέρα από κάθε αίσθηση αυτοπροβολής και αλαζονείας να το πράξει…
Το ʽTHE WALLʼ είναι ένα αμφιλεγόμενο έργο της μεγαλύτερης progressive Ροκ μπάντας του πλανήτη μας… Καταδικασμένο να μην έχει την μουσική αξία των ʽDark Side Of The Moonʼ και ʽWish You Were Hereʼ, όντας αναγκαστικά η συνέχεια και η εξέλιξη του απόλυτου των προπομπών του, ήταν και συνεχίζει να είναι ένα έργο προφητικό και προκλητικό, μέσα στο οποίο η μεγαλοφυΐα των συνθετών του κατόρθωσε να συμπεριλάβει πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα αλλά και να προβλέψει την πορεία της Μουσικής για τα επόμενα 30, 300 η 3000 χρόνια…
Το ʽτοίχοςʼ δεν ήταν ένα τυχαία επιλεγμένο ʽαντικείμενοʼ, αλλά ένα σημάδι πολλαπλών εννοιών και στοχασμών, με βαθειά πολιτικές προεκτάσεις, πάνω στο οποίο η νεολαία μπορεί να ζωγραφίζει, να εκτονώνεται, να χτίζει και να γκρεμίζει… Είναι κτισμένο από ʽτούβλαʼ που μπορεί να είναι ατίθασα παιδιά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα συσσωρευμένα… η απλά να είναι η ανία, η πλήξη και η αβεβαιότητα εκφρασμένες σε λευκές παραλληλόγραμμες μορφές σωριασμένες η μια πάνω στην άλλη… Πόσο πιο επίκαιρο και πιο εύστοχο θα μπορούσε να ήταν ένα καλλιτεχνικό γεγονός για να περιγράψει την σημερινή κατάσταση και τα γεγονότα στην Ελλάδα και στον κόσμο !!!
Ένα τοίχος όμως έχει πολλές όψεις… Σημαδεύει τα όρια, το μέχρις εδώ, το πριν και το μετά, το έξω και το μέσα, το παρελθόν και το μέλλον… Έπρεπε να χτιστεί για να αφήσει από την πίσω μεριά του το κουρασμένο και ξεθωριασμένο Ροκ που δεν είχε να δώσει τίποτε πια, καθώς και την κουλτούρα του, να χαρακώσει και να οριοθετήσει το τέλος του μέσα από μια πομπώδη και μουσική πολιτική κηδεία… να θέσει τα όριά του και να το διαφυλάξει από μελλοντικούς αντιγραφείς και καπηλευτές…
Ταυτόχρονα, προβάλλοντας το DANCE τέμπο του, ειρωνικό και χλευαστικό προς το αντίπαλο τότε στρατόπεδο της disco, που πρώτοι οι δημιουργοί του ʽτοίχουςʼ τόλμησαν να εντάξουν στην Ροκ φιλοσοφία και για το οποίο κατηγορήθηκαν αρκετά από σκληροπυρηνικούς και δογματικούς, προφήτεψε και χάραξε την πορεία της νέας Μουσικής…
Από κει και μπρος τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο… η Μουσική δεν θα είχε πια ψυχή και ανθρώπινη άποψη…. Θα είχε μηχανές, σκοτάδι, ρυθμό, άγχος, επανάληψη και μοντέλα με ομορφότερη όψη, όχι όμως και ομορφότερο περιεχόμενο…
Manos Bits
