Τι να κάνω, τι να κάνω
τι να κάνω, τι να κάνω
πές μου
Έναν τρόπο σε ικετεύω
να με θέλει όπως τη θέλω
βρές μου
ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΑΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
ΝΑ ΜΗ ΘΑΡΡΕΙΣ ΠΩΣ Σ'ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΑΣΕΙΣ,ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ Σ'ΑΡΝΗΘΩ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΝΑ'ΧΕΙΣ.
Και μολις τον στοχο σου πετυχεις......αυτα να πει ο τραγουδιστης....
ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΛΕΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ.ΘΑΡΡΩ ΠΩΣ ΕΒΑΛΕΣ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΕ ΞΕΚΟΥΖΟΥΛΑΝΕΙΣ!
Είδα το τ' άστρο τ' ουρανού κι εζήτηξά του χάρη, -
πριν βασιλέψει εγώ και συ να γίνουμε ζευγάρι.
Ήθελα να ' μαι ανάσα σου, να μπω στα σωθηκά σου, -
να δω για ποιό μαραίνονται τα φύλλα τσι καρδιάς σου.
Υπάρχουν αμυγδαλανθοί, σαν τ' ουρανού το χρώμα -
και θα τσι στρώνω όπου περνάς, να μην πατείς στο χώμα
Ποτήρι η αγάπη σου κ' είναι καημούς γεμάτο -
κι αν έχει και καμμιά χαρά θα βρίχνεται στον πάτο.
Έβγα στο παραθύρι σου να γίνει η νύχτα μέρα -
να πάρει ανάσα η καρδιά και το κορμί μου αέρα.
Ήρθε καιρός οι δυο καρδιές να ζήσουνε ομάδι -
κι η μια τσ'άλλης να δώσουνε τσ' αγάπης το σημάδι.
Βιόλα μου απ' όταν έφυγες, η πόρτα 'ναι κλεισμένη, -
να μη πορίσει η μυρωδιά που νου 'χεις αφησμένη.
Ποτέ μου δε σε σκέφτηκα και να μη νοιώσω πόνο, -
γιατί το ξέρω ώς 'τε να ζω πως θα 'σαι σκέψη μόνο.
Παλεύω να 'βγεις απ' το νου, μα δε τα καταφέρνω, -
στο κάθε κτύπο τσι καρδιάς, οπίσω σε γιαγέρνω.
Σαν αγαπιούνται δυο καρδιές, πολλές χαρές θωρούνε -
τσι πίκρες και τα βάσανα με θάρρος ξεπερνούνε.
Αδύνατό 'ναι να καεί, κερί και να μη στάξει, -
αγάπη να θεμελιωθεί, χωρίς ν' αναστενάξει.
Φεύγει και φεύγει η χαρά, και μόνο οι αναμνήσεις -
θα μου κρατούνε συντροφιά ίσαμε να γυρίσεις.
Όπου κι αν γράψω σ' αγαπώ, ποτέ δεν τελειώνει -
στο τέλος με το δάκρυ μου η λέξη πάντα λειώνει.
Κάθε που κάνω τη καρδιά δώρο, το μετανιώνω -
γιατί μου τη γυρίζουνε πίσω γεμάτη πόνο.
Αν χρειαστείς κάποια αγκαλιά, φώναξε τ' όνομά μου -
κι αν δε μπορώ να 'ρθω εγώ θα στείλω την καρδιά μου.
Με χίλιους τρόπους σ' αγαπώ, μα ένας ξεχωρίζει -
που 'χει μορφή το δάκρυ μου, δική σου οντε πορίζει.
Ορκίστηκα να πάψω μπλιο, με αγάπες ν' ασχολούμαι -
μα σ' είδα και μη προδοθώ, στον όρκο μου φοβούμαι.
Νερό αθάνατο αν βρω, θα το κρατώ για σένα -
εγώ δεν πίνω αφού ζωή είσαι εσύ για μένα.
Πες μου το πως δε μ' αγαπάς πες μου το μα δε λιώνω -
εγώ βαστώ στο χωρισμό και νταγιαντώ στον πόνο
Είσαι μέσα στη σκέψη μου και μέσα στο μυαλό μου -
παρηγοριά στη μοναξιά ελπίδα στ΄όνειρό μου.
Η σκέψη πάντα όπου σταθώ μου φέρνει την σκιά σου -
και ζω μ'αυτή σαν δε μπορώ αλλιώς να'ρθω κοντά σου
Άμα θα νοιώσεις μοναξιά και πίκρα να σε δέρνει -
δίνε φτερά στο λογισμό, κοντά μου να σε φέρνει.
Ο λογισμός με τη καρδιά, πάντα 'ναι τσακωμένοι -
ο 'νας σε διώχνει μακριά κι η άλλη επιμένει.
Τσ' αγγέλους σου καμμιά φορά, Θεέ μου ανέ μετρήσεις -
αυτό που λείπει το 'χω εγώ μα μη μου το στερήσεις.
Μεσ' τσι καρδιάς μου το μπαξέ, τα πιο ωραία άνθη -
είναι αυτά που φύτρωσαν απ' τα δικά σου πάθη.
Έχει καρδιά που δεν πονεί, γιατί του βράχου μοιάζει -
λέω τσι πως την αγαπώ, μα κείνη δε τη νοιάζει.
Του χωρισμού σου κουβαλώ, τ' αγιάτρευτο μαράζι -
κ' είν΄η ζωή μου σκοτεινή νύχτα που δε χαράζει.
Οτι ζητήσεις και μπορώ, χαλάλι σου το κάνω -
πετώ τσ' αγάπες τσι παλιές κι αρχή από σένα βάνω.
Άμα σε βγάλει η περασά, απ' τσι καρδιάς το κήπο -
να κόψεις βιόλες όσες θες να μη σκεφτείς πως λείπω.
Από τον κήπο του έρωτα, μια ανθοδέσμη κόψε -
φεγγάρι μου Δαφνιώτικο να τσι την πας απόψε.
Να κάψω θέλει το κορμί, μα την καρδιά θ' αφήσω -
γιατί 'σαι μέσα και μπορεί ζωή να σου στερήσω.
Νερό δε σβήνει τη φωθιά π' άναψες στο κορμί μου -
πάνω στα χέρια σου κρατάς θάνατο και ζωή μου.
Σε αγαπώ που δεν μπορεί, ούτ΄ο Θεός ακόμη -
για σένα ότι αισθάνομαι να μου αλλάξει γνώμη.
Λιάζει την ώρα που γελάς κι οντε δακρύζεις βρέχει -
κι οντε ξανοίγεις χαμηλά, η μέρα φως δεν έχει.
Άθελα με το βλέμμα σου, μπορείς φωτιά ν' ανάψεις -
σκέψου εκείνο που κοιτάς πολιώρα πως θα κάψεις.
Τη σκέψη δε θωρεί κανείς και πέμπω τη κοντά σου -
αντί για μένα σκιας αυτή να μπεί στην αγκαλιά σου.
Αδιαφορώ κι όμως ρωτώ πάντα μου να μαθαίνω -
κι όσο σε διώχνω από το νου τόσο συχνά σε φέρνω
Που να τη βρω τη λογική μετά από σένα φως μου -
που μ'άφηκε και σου κλουθά στα πέρατα του κόσμου
Υπάρχουν θάλασσες, στεριές, ήλιοι, φεγγάρια, αστέρια -
μα γώ προτίμησα να ζώ σκλάβος στα δυο σου χέρια.
Πιο εύκολο μου φαίνεται τ' αστέρια να μετρήσω -
παρά τα μάτια σου τα δυο να τα ξελησμονήσω.
link
