Η αλήθεια είναι ότι μετά από το ταξίδι μου στη Γερμανία, με τόσα πολλά ακούσματα από μηχανές και ηχεία αναφοράς, πήγα στο σπίτι του Κου. Κωσταντίνου θετικά σκεπτόμενος, ότι αν μη τι άλλο θα ακούσω τουλάχιστον κάτι "σαν" της Hi-End έκθεσης.
Όταν με υποδέχθηκε καθώς τον χαιρετούσα, ένιωσα δέος που πίσω του ξεχώριζαν επιβλητικά τα Aertena.
Ο φωτισμός του δωματίου χαμηλός, με κρυφούς πορτοκαλί τόνους να συνθέτουν μια ατμόσφαιρα χαλάρωσης και ηρεμίας.
Μια ματιά γύρω από το χώρο και το βλέμα έπεφτε σε σημεία που ήταν άξια παρατήρησης.
Διαχυτές και αποροφητές με έξυπνο τρόπο στις σωστές θέσεις.
Για παράδειγμα παρατηρούσα για πολύ ώρα κατά τη διάρκεια της ακρόασης τις συνθέσεις που ήταν στο ταβάνι. Ήταν διαχύτες με μοναδικό design αλλά τίποτε δεν μαρτυρούσε το «σκοπό τους» καθώς ήταν ...φωτιστικά!
Πραγματικά η γνώση του Κου. Κωσταντίνου και φαίνεται και δίνεται απλόχερα, μιας και μου εξήγησε πάρα πολλά πράγματα, αναλύωντας και τεκμηριώνοντας την κάθε μου απορία.
Στην αρχή ξεκινήσαμε χαλαρά. Να πάρουμε μια... εικόνα!
Όλη η σκηνή μπροστά μας αβίαστα.
Ως γνωστόν (σε κάποια φιλαράκια) η τρέλλα μου για αξιόλογα vintage μηχανήματα είναι δεδομένη.
Ο Marantz είναι ένα από αυτά. Δεν είχα ξαναδεί από κοντά τον εξαιρετικό αμερικάνικο λαμπάτο εκείνης της εποχής και πλέον retro μηχάνημα.
Ο ήχος είχε μεν κάποιες αδυναμίες με απόλυτα κριτήρια, όμως το μηχάνημα σαν σύνολο βοηθήθηκε από τα εξαιρετικά Aeterna.
Οι αδυναμίες εντοπίστηκαν στις παραμορφώσεις σε κατάσταση πίεσης, που παρόλα αυτά, το μηχάνημα έσπερνε!
Τα ηχεία έδιναν, τον καλύτερο εαυτό τους. Δυο – τρεις φορές σε δυναμικά περάσματα τρόμαξα. Με πήρε χαμπάρι ο Παππάς με το τίναγμα που έκανα από τον καναπέ, αλλά δε μου μίλησε, καθώς είχαμε όλοι απορροφηθεί από το άκουσμα...
Δεν μπορώ απόλυτα να περιγράψω το συναίσθημα που πήρα από την ακρόαση των Aeterna, καθώς «το αβίαστο και άνετο» είναι κάτι που δύσκολα μεταφέρεται με το γραπτό λόγο και τελικά δεν ανήκει στα ακούσματα που είχα από τη Hi-End του Μονάχου, αλλά είναι μια κατηγορία μόνο του, γιατί τελικά ..αυτό είναι το Hi-End!
Μπορώ όμως να το ταυτίσω με μια φράση από το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο:
“Δες πώς φυτρώνουν τα κρίνα στο χωράφι, δε μοχθούν και δεν υφαίνουν κι όμως, ούτε ο δοξασμένος Σολομώντας δεν ντυνόταν με τέτοια χάρη” Κατά Ματθαίον 6.28-29
