Θέλω να γράψω κάτι σαν επίλογο, αλλά δεν βρίσκω αυτό που θα αντιπροσωπεύει πλήρως αυτό που θέλω να πω...
Σήμερα, δεν ακολούθησα την συνήθη πρακτική μου, να δίνω ένα τίτλο στην αρχή της παρουσίασής μου.
Θα το κάνω τώρα, δανειζόμενη μια φράση που με αγγίζει πάντα και που μου ήρθε αυθόρμητα την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στον συγκεκριμένο χώρο ακρόασης, το μουσικό καταφύγιο του Νώντα!
Η φράση αυτή ακουγόταν συνέχεια στα αυτιά μου και στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου, καθώς διαπίστωνα λεπτό με το λεπτό την σημασία της μουσικής στην ζωή του οικοδεσπότη.
Με πόση συνέπεια, σοβαρότητα, ακρίβεια, πειθαρχία και οργάνωση αντιμετωπίζει το θέμα της μουσικής, καθώς και τι σημαίνει Κυριακή πρωί στο Μοναστηράκι για οποιονδήποτε ψάχνεται και αναζητεί καινούργια και παλιά δεδομένα στο μουσικό στερέωμα!
Ο Νώντας δεν σου αφήνει περιθώρια να αμφισβητήσεις αυτά που λέει. Τα υπερασπίζεται με δύναμη και πάθος και οι πληροφορίες που παραθέτει είναι τσεκαρισμένες και απολύτως διασταυρωμένες, οπότε απλά έχεις την ευκαιρία να ακούς και να μαθαίνεις.
Να μαθαίνεις και να ελίσσεσαι πέρα από τα καθιερωμένα, από τα απλά και τυπικά,
να ακούς, να εγκρίνεις, να απορρίπτεις, να αναζητάς, να βρίσκεις, να ταξιδεύεις, να φτάνεις στο απόλυτο και στο τέλειο πατώντας πάνω στις νότες που ξεπηδούν από κάθε γωνιά, από κάθε σημείο, διεκδικώντας την αλήθεια που κουβαλούν!
Όλα αυτά βρίσκονται εκεί, σε αυτό το χώρο, σε απόλυτη και διαρκή τάξη, διαφυλαγμένα με φροντίδα σε αυτά τα σπάνια και πολύτιμα βινύλια που έχουν τη θέση τους εκεί που τους αξίζει!
Όλα αυτά έφερναν στο νου μου ξανά και ξανά την ίδια φράση:
Χωρίς τη μουσική η ζωή θα ήταν ένα λάθος
)
)!
