ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ !!!!!!

Σημερα παιζοντας ενα φιλικο αγωνα σκακι εγινα μαρτυρας ενος περιστατικου οπου κατα πολυ μου εσβησε την λεξη ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ απο το μυαλο μου.Περιμενοντας να παρουμε θεσεις στις σκακιερες μας με το κλιμα χαλαρο οντας φιλικο παρατηρω να μπαινει στο χωρο ενας φιλος ο οποιος ηταν τυφλος.Ερχετε κ ρωταει τον διαιτητη που καθετε!!!Σε εκεινο το σημειο τα εχω χασει διοτι δεν μπορουσα να πιστεψω οτι θα παιξει.
ο φιλος ομως βγαζει ειδικη σκακιερα τυπου μπραιγ κ μαγνητοφωνο για να ηχογραφει τις κινησεις ενω με την βοηθεια ενος συνεργατη του μετακινει τα κανονικα κομματια στην σκακιερα.
Πραγματικα ενιωσα πολυ μικρος κ ξεπερνωντας το αρχικο σοκ ενιωσα τεραστιο θαυμασμο για τον φιλο οπου μεσα απο το σκακι κανει μια δηλωση τι ειναι να θελεις κατι.
ο φιλος οπως λεμε στην αργκο “ξυριζει” στην σκακιερα κ παιζει με περισια ανεση κ θαρρος.
Αυτο ειναι το σκακι κ οι ανθρωποι μεσα σε αυτο.

ευχαριστω για τον χωρο να γραψω τα παραπανω διοτι απο σημερα δεν μπορω να ειμαι ο ιδιος.

φίλε scoup δεν έχεις βρεθεί ξανά με άτομα με "ειδικές" ιδιότητες ?
έχεις να πάρεις πολλά μαθήματα ακόμα ,

εχω ξανα βρεθει αλλα οχι να παιζει σκακι...

κ φυσικα εχεις απολυτο δικιο.Τα μαθηματα ακομα ειναι αμετρητα!!!

Φίλε scoup τέτοια "σκαμπίλια" μας χρειάζονται πότε-πότε και είμαι σίγουρος οτι δεν μας έρχονται τυχαία στον χρόνο.
Θα σου διηγηθώ και την δικιά μου πρόσφατη παρόμοια ιστορία μόνο που δεν έχει να κάνει με άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά με το 'Δεν μπορώ" όπως πολύ εύστοχα έγραψες.Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι
ίσως το άτομο με ειδικές ανάγκες να ήμουν εγώ...

Το προηγούμενο Σάββατο λοιπόν,βγήκα για ποδήλατο με το κουρσάκι μου και είχα βάλει ένα στόχο,προς Πάρνηθα μεριά,για την ακρίβεια Μαλακάσα.Δεν είναι μακρινή βόλτα απ'το σπίτι μου,είναι όμως ανηφορική αλλά και με τρομερό τοπίο,απ'την Βαρυμπόμπη και μετά.Ομως δεν είχα παρέα και μόλις ξεκίνησα απ'το σπίτι μου,μετά απο λίγο,άρχισα να βαριέμαι και ο αρχικός στόχος άρχισε να αλλάζει.Περνώντας όμως την γέφυρα της Βαρυμπόμπης βλέπω πιο μπροστά μου τρία γκρουπάκια ποδηλατών οπου όμως ήταν η ίδια παρέα.Αυξάνω ταχύτητα και πάω και κολλάω στο μεσαίο γκρουπάκι,οπου γνωριστήκαμε και αρχίσαμε την κουβέντα.Για να μην πολυλογώ,οι καινούριοι φίλοι που έκανα,ήταν εκείνοι που ίδρυσαν την πρώτη ποδηλατική λέσχη στη Ελλάδα και την πρώτη Σπαρτακιάδα (Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα) πριν απο 25 χρόνια όπου και τις έχουν τρέξει όλες!!!!! Εχουν μέσο όρο ηλικίας τα 60 και ο μεγαλύτερος είναι 70!!! πάνω σε κούρσα ετοιμοπόλεμος!!! και κάνουν ποδήλατο 40 χρόνια...(όχι μόνο ποδήλατο,κούρσα!!!).

Όπως καταλαβαίνεις έφαγα ενα γερό σκαμπίλι εκείνη τη μέρα.