Απογοητευμένος παράτησα τις λυχνίες στον πάγκο και ανέβηκα επάνω όπου κατευθύνθηκα προς την κουζίνα να φτιάξω καφέ.. εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή αντίκρυσα τη σύζυγο να φορά γάντια και να κρατά με το ένα της χέρι ένα βαθύ γιάλινο πιρέξ και με το άλλο ένα χοντρό συρματάκι κουζίνας να το τρίβει για να καθαρίσει από κολημένα υπολλείματα παστίτσιου!!
τα μάτια μου γούρλωσαν, πετάχτηκαν έξω, μόλις με ένιωσε κοντά της η σύζυγος ψιθίρισε χαριτολογώντας "τι κοιτάς έτσι, έλα να τρίψεις λίγο"..
θα τρίψω... θα τρίψω απάντησα...
για να μην μακρυγορώ, σε ένα λεπτό βρισκόμουν στην κουζίνα και με δυο λογιών συρματάκια έτριβα τις λυχνίες που με 2-3 λεπτά τρίψιμο στην καθεμία απομακρύνθηκε η πάστα και έγιναν σαν καινούργιες!! ολογιάλιστες, με τις πορσελάνες ολοκάθαρες και τα getter να λάμπουν.. τις κρατούσα και τις κοιτούσα σαν χαζός γεμάτος χαρά που τις ξανάφερα στη αρχική τους φυσική κατάσταση έτοιμες για ακρόαση..
η παραπάνω ιστορία είναι κατά 99% αληθινή (στο κομμάτι με τον πρόεδρο έπεσε λίγο υπερβολή) και σήμερα έχω στα χέρια μου δυο σχεδόν καινούργιες λυχνίες που τις αγόρασα σε τιμή χώμα και έζησα μαζί τους πολύ ροκ καταστάσεις ..