Εγώ πάλι έχω την εξής άποψη.
Όλες οι εταιρίες έχουν τον ήχο τους – δηλαδή την «ακουστική σχολή τους».
Για παράδειγμα, οι εταιρίες μπορούν σήμερα να «ακουμπήσουν» τις κατασκευές τους σε διαφορετικούς τύπους dac. Άλλος sabre, άλλος ΒΒ, άλλος Wolfson, άλλος Philips κλπ.
Το αποτέλεσμα της όποιας υλοποίησης, απευθύνεται σε μερίδα ακροατών και όχι σε ηχητικούς επιστημονικούς «πελάτες - αναλυτές».
Βρίσκω λογική κατάληξη την ακρόασή της όποιας ηχητικής συσκευής πριν την απόκτησή της, άσχετα με την επιλογή της ως «μιας συσκευής άρτια μετρητικά δομημένης».
Με λίγα λόγια… μπορεί να μετράει καλά στα σημεία που οι κατασκευαστές είναι υποχρεωμένοι να ενημερώνουν, αλλά το τελικό «μαγείρεμα» - η γεύση δηλαδή είναι θέμα chef, που είτε σου αρέσει είτε όχι.
Μπορεί πχ ένα γκουρμέ εστιατόριο να είναι βραβευμένο λόγω chef, αλλά εμένα να μου είναι αδιάφορο και ως γεύση και ως άποψη, άσχετα από τις κορυφαίες διαπιστώσεις.
Παράλληλα όμως μπορεί να μου αρέσει να τρώω στη «Μαργαρώ»… (καλή τους ώρα!)
Γι αυτό και όλες οι εταιρίες δεν παράγουν τον ίδιο ήχο.
Παράγουν όμως πολύ σωστές μετρήσεις!
Για να είναι όλοι ψυχολογικά (μετρητικά) «καλυμμένοι», αφήνοντας την τελική επιλογή στο «περί ορέξεως»…
Τελικό συμπέρασμα:
" Όλα παίζουν τέλεια!
Ιδιαίτερα τα δικά μας συστήματα, αλλά και των φίλων μας! "
( Το έχει πει πολλάκις και ο πανμέγιστος Vlassis S )