χμ...πράγματι στις λάμπες τα πράματα έχουν κλείσει.
όμως η σημερινή τεχνολογία μας δίνει υλικά τα οποία φτάνουν τα ηχεία σε πολλά βάτ.άρα σε υψηλές στάθμες πίεσης αρα και σε δυναμικό εύρος.επίσης υψηλές στάθμες με χαμηλή παραμόρφωση κάτι το οποίο είναι και το κλειδί στην υψηλή πιστότητα.
κατα δεύτερον.οι ενισχυτές φυσικά και δέν είναι στάσιμοι.τα σημερινά βατοφόρα γαιδούρια δέν υπήρχαν το 70.τα 500 βάτ ανα κανάλι σίγουρα είναι αναγκαία για ένα τεχνολογικό ηχείο που θέλουμε να το φτάσουμε στα άκρα.
επίσης μήν ξεχνάμε την ραγδαία εξέλιξη των διακοπτικών.
εφ όσον μιλάμε για ψηφιακά συστήματα, άλματα έχουν γίνει στο επίπεδο των φίλτρων, της ισοστάθμισης και της ενεργής οδήγησης.
γενικότερα ο ήχος θα μπορούσε να είναι αρκετά σκαλιά πιο πάνω αν ήταν απολύτως ψηφιακός.
δηλαδή, αν ακόμα και το ηχείο ήταν ψηφιακό.
ας μήν ξεχνάμε οτι ο καλύτερος έλληνας που ασχολείται με την ηλεκτρακουστική, και είναι μέλος του aca, ο καθ. γ. μουρτζόπουλος έχει ασχοληθεί με ψηφιακά ηχεία την δεκαετία του 90(βραβευμένος απο την aes γι αυτό).
τα σημερινά ψηφιακά συστήματα δέν είναι ψηφιακά.είναι υβριδικά.ψηφιακό σύστημα θα ήταν αν στον διακοπτικό ενισχυτή στέλναμε dsd σήμα και όχι αναλογικό.
το υπέρ του ψηφιακού το αναφέρω όχι τόσο λόγω του μέσου αυτού καθ αυτού αλλα λόγω της μετέπειτα επεξεργασίας που μπορούμε να κάνουμε...
φυσικά τα παλαιά χρόνια ο άνθρωπος αδυνατούσε να έχει πολλά βάτ.γι αυτό και ήκμαζαν οι κόρνες.πράγματι υπάρχουν εξαίρετες κόρνες ακόμα και απο εταιρείες μαζικής παραγωγής.
ένα σέτ λάμπες και κόρνες δίνει φοβερά αποτελέσματα.πάλι όμως χωρίς σχετικό έλεγχο.
