Το τρατζιστοράκι μου το SONY

Καταλαβαίνω απόλυτα οτι όλοι μας έχουμε μάθει πλέον στα mp3 player οπου με ελάχιστα χρήματα ο καθένας κουβαλάει τη μουσική του όπου θέλει.

Καταλαβαίνω απόλυτα οτι ένας 18χρονος δέν έχει ζήσει την εποχή των walkman και των discman οπου μαζί με το discman έπαιρνες και μία στοίβα CD να ακούς.

Καταλαβαίνω επίσης οτι υπάρχει κόσμος που δέν ακούει ραδιόφωνο.
Όπως και οτι στην εποχή του SPOTIFY είναι ανόητο να μιλάμε για ραδιόφωνα.

Για αυτόν τον κόσμο, που τα γρυλορούτερ του φαίνονται ανοησίες υπάρχουν πολλά θέματα που μπορεί να δεί στο φόρουμ. Οπότε κλείνει αυτό το θέμα και πηγαίνει σε κάποιο άλλο, το ίδιο ενδιαφέρον με αυτό που θα προσπαθήσω να αναλύσω...

Πρέπει να ήμουν Δημοτικό (1995) όταν πήραμε στο αμάξι το πρώτο CD PLAYER. Τα επόμενα χρόνια απέκτησα το πρώτο μου DISCMAN ένα TECHNICS χωρίς buffer μνήμη. Αυτό σημαίνει οτι αν το κουνούσες σταματούσε να παίζει.
Παρόλ αυτά και με τα ελάχιστα CD που είχαμε ως οικογένεια (όντας ο πατέρας μου συλλέκτης βινυλίων ακόμα και σήμερα) βολευόμουν με κάποια λίγα CD που είχα.

Γύρω στο Λύκειο πρέπει να αγόρασα το πρώτο μου αντικραδασμικό CD PLAYER οπου όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ήταν Jog Proof δηλαδή έκανε για τρέξιμο.

Παρότι ήταν μία πολύ καλή συσκευή ήταν αρκετά βαρύ και είχε πεπερασμένη χωρητικότητα. Δηλαδή ένα CD. Α ήταν και μεγάλο - δηλαδή όσο ένα CD.

Ως απάντηση σε αυτό εμφανίστηκε ένας φίλος μου με ένα φορητό τρατζιστοράκι.

Sony Srf-s84

To τρατζιστοράκι αυτό έχει τσιμπημένη τιμούλα ακόμα και σήμερα. Είναι αρκετά μικρό. Έχει μεγάλη αυτονομία.
Αλλα το μεγαλύτερο του ατού είναι οτι πιάνει κα-τα-πλη-κτι-κά. Εκτός του οτι κλειδώνει αμέσως στους σταθμούς πιάνει αδιανόητα καλά.

Δέν συγκρίνεται τόσο με αυτά που πουλάν στα φανάρια όσο και με αυτά των κινητών σήμερα.

Το τρατζιστοράκι αυτό που λέτε είχε και ένα άλλο προσόν. Είχε φοβερή ποιότητα ήχου και πολύ μεγάλη ένταση ήχου.

Αμέσως άνοιξε μπροστά μου ένας τεράστιος κόσμος μουσικής ο οποίος φυσικά συνδυάστηκε και με το διακριτικό μέγεθος αυτής της συσκευής.

Το είχα μέχρι που άρχισε να χαλάει. Όταν χάλασε αγόρασα ένα απο αυτά τα mp3 που είχαν 1gb χωρητικότητα και έκλεισε για εμένα το θέμα ραδιόφωνο.

Παρόλα αυτά βρήκα ένα μόλις πρίν λίγες μέρες απο ένα φίλο μου και θυμήθηκα τα παλιά.

Θυμήθηκα οτι κάποτε σε ένα χωριό της Πελοποννήσου έπιαναν δύο σταθμοί μόνο και δέν είχα τί να ακούσω.
Θυμήθηκα πως δέν έπιανε μέσα στο μετρό και εκνευριζόμουν.
Θυμήθηκα που έτρεχα και το είχα στο χέρι. Και εκεί που άκουγα μπούρδες έπεφτε το χίτ και ανέβαινε η ένταση.
Θυμήθηκα πολλά. Μα πάνω απ όλα θυμήθηκα την ατέλειωτη μουσική πανδαισία του ραδιοφώνου. Κατάλαβα οτι ούτε το youtube ούτε το spotify ούτε οι μυριάδες των σκληρών δίσκων θα καταργήσουν μία καλή εκπομπή του τρίτου.

Ναι σαν αυτές που άκουγα την Κυριακή όταν πήγαινα απο Αθήνα - Πάτρα στο πανεπιστήμιο. Ενός τύπου που έβαζε σύγχρονα γνωστά τραγούδια και παράλληλα έλεγε απο πού τα είχαν "κλέψει" οι καλλιτέχνες. Κάπου στο τρίτο πρόγραμμα...

Αξία ανεκτίμητη.

Τα τρώει η τεχνολογία τύπου "σύννεφου" κι έτσι όπως πάει σε λίγα χρόνια θα είναι αντίκες κι αυτά (όπως και όλα τα υπόλοιπα tuners).
Δυστυχώς....

Τώρα τι μου θύμισες κι εμένα με το δικό μου...
Όντως μοναδική αξία!

Φίλε Αλεξ πολύ ωραίο θέμα άνοιξες... όλοι έχουμε περάσει αυτή την διαδρομή με τα φορητά... εγώ να πω την αλήθεια έχω το Sony φορητό ραδιάκι μου ακόμα και μάλιστα το χρησιμοποιώ...

Θα βγάλω φωτογραφία αύριο...

Χαίρομαι που σας άρεσε...

Να αναφέρω οτι το ράδιο που έβαλα δέν έχει ηχείο. Είναι πραγματικά πολύ μικρό. Είναι τσέπης.

Φυσικά υπάρχουν και μεγαλύτερα με ενσωματωμένο ηχείο όπως αυτό του delamostre. Και άλλα πολύ καλά και ακριβότερα παγκοσμίου λήψεως. π.χ.

Απλά θεωρώ οτι το ράδιο που παρέθεσα είναι ανταγωνιστής του ipod κτλ

Και το δικο μου τσεπης ειναι, απλα η Sony του ειχε και μεγαφωνο.
Συγκρινε τα ακουστικα σε σχεση μ αυτο, για να καταλαβεις το μεγεθος!!

Ναι βρε έχω βρεί και κάποια που κυκλοφορούν ακόμα στο εμπόριο...

Να σου δώσω τάξη μεγέθους (κουβέντα να γίνεται δηλαδή).

Το εντυπωσιακό με αυτό το ράδιο ήταν οτι έπιανε εντυπωσιακά καλά και είχε φοβερή ποιότητα ήχου. Και δυνατά.

Αυτό που είχες ήταν έτσι?

Πωωωωω superrrr!!
Εεε ναι αυτο πραγματι ηταν ενα μικρο θαυμα!

Μου θυμίσατε πόσο cool αισθανόμουν όταν είχε φέρει ο father από το εξωτερικό ένα από τα πρώτα walkman (κατάχρηση του όρου καθώς δεν ήταν Sony).

Διαστημικό design για την εποχή με το μαύρο διάφανο πλαστικό και τις μεταλλικές λεπτομέρειες. Θυμάμαι ακόμα που με ρώταγαν τι είναι αυτό.

Είναι το δεξί στην πρώτη φωτό.

link

Εγώ είχα την έκδοση που είχε και ραδιόφωνο!

Τα ακουστικά της εποχής με το λεπτό αλουμινένιο φύλο για στέκα και τα σφουγγαράκια που κάλυπταν μέχρι και το πίσω μέρος των μεγαφώνων, μάλλον είναι ότι πιο άνετο σε ακουστικά έχει εφευρεθεί ποτέ. Τα φόραγες και μετά από λίγη ώρα δεν καταλάβαινες ότι φόραγες ακουστικά.