Πρώτα Σχόλια για την Εκδήλωση Αντρέα Πολλάκη-Βάλια Μιχαήλ
(Γιώργος Χαιρόπουλος)
Είναι λίγες οι φορές που έχω σχολιάσει πρώτος μία μηνιαία συνάντηση. Ο λόγος είναι ότι δεν έχω ιδιαίτερες αρετές προς τούτο και ταυτόχρονα είμαι τυχερός, γιατί ευτυχώς υπάρχουν άλλοι πολύ καταλληλότεροι από εμένα.
Όμως δεν μπορώ να σας κρύψω, ότι ΟΛΟΙ όσοι πήγαμε στον Αντρέα και στη Βάλια στο σπίτι τους στην εξοχή (Πλάκα Κερατέας), ζήσαμε μια εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη. Η συνάντηση αυτή δεν έμοιαζε με καμία από όσες έχουμε πραγματοποιήσει μέχρι τώρα, και ήταν τόσο, μα τόσο διαφορετική. Όποιος δεν μπόρεσε να παραβρεθεί ΕΧΑΣΕ…
Η διαδρομή μέχρι να φθάσουμε ήταν καταπληκτική, θύμιζε μετά από ένα σημείο επαρχιακό δρόμο, με δένδρα δεξιά και αριστερά και προς το τέλος είχε και φοβερή θέα, θάλασσα και νησιά.
Η περιοχή ήταν χωριό και τα σπίτια στη γειτονιά ήταν όπως στην παλιά καλή εποχή, που όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ρωτήσαμε που είναι το σπίτι του Αντρέα, όταν κατά λάθος μπήκαμε σε κάποιο άλλο, από το οποίο ακούγαμε φωνές και με χαμόγελο μας πληροφόρησαν, ενώ θα θέλανε να καθίσουμε μαζί τους.
Μπαίνοντας στην αυλή του σπιτιού διαπιστώσαμε από τα πλακάκια την καλλιτεχνική φλέβα του Αντρέα αλλά και τα λουλούδια της Βάλιας. Στην εξώπορτα υπήρχε κουδούνι, αλλά και κουδούνα. Μπαίνοντας στο σπίτι, ήταν σαν να άλλαζες εποχή και να έφευγες από τα εγκόσμια. Τραπέζια και καρέκλες διαφορετικές, κάδρα και αντικείμενα άλλα, καθώς και ξύλινες σκάλες. Και όμως υπήρχε τάξη σε όλα αυτά, μέσα σε μια φοβερή αταξία. Όλα ήταν καθαρά, τοποθετημένα λειτουργικά, χρηστικά και ταυτόχρονα πολύ όμορφα. Οι ατάκες της Βάλιας εκπληκτικές, χιούμορ και πηγαίο γέλιο. Υπήρχε καφές και τόσα άλλα καλούδια και πάνω από όλα έβλεπες την ΕΥΤΥΧΙΑ στα πρόσωπα του Αντρέα και της Βάλιας. Χαιρόντουσαν από καρδιάς που είμαστε μαζί τους. Ναι είναι ερωτευμένοι και έχουν κάνει ΕΠΙΛΟΓΗ-ΣΤΑΣΗ και ΑΠΟΦΑΣΗ ζωής που πολλοί από εμάς, δεν κρύβω, ότι ΖΗΛΕΨΑΜΕ. Η επιλογή αυτή μακριά από τα φώτα και της έγνοιες της πόλης δεν είναι καθόλου εύκολη. Δείχνει όμως ξεκάθαρα την ΕΠΙΛΟΓΗ. Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν να ζήσουν. Πάνω από όλα, έχουν ΟΡΕΞΗ για ΖΩΗ.
Το Στέρεο ήταν Μόνο και το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ηχείο ΣΟΚ και ΔΕΟΣ. Η μουσική επιλογή εκπληκτική και στον τοίχο πολλοί Δίσκοι. Ο σχολιασμός απέριττος και συνοπτικός και η επικρότηση της Βάλιας, μετά τον Τσαικόφσκυ. Όλοι χειροκροτήσαμε, εγώ ίσως περισσότερο. Το μεγάφωνο είχε μόλις κολληθεί, αλλά η ΜΟΥΣΙΚΗ και ο ήχος έρρεαν πολύ φυσικά και ανθρώπινα.
Το καθιστό για ΟΛΟΥΣ φαγητό πολύ νόστιμο, στο διπλανό ιδιαίτερο και πάλι απλό, αλλά και σαν μουσείο ανθρωπο-γεωγραφίας χώρο, με τα κεριά να φροντίζουν να φωτίζουν τις ψυχές πιο πολύ και όχι για τις εντυπώσεις.
Νομίζω ότι χτες φάγαμε ένα γερό χαστούκι, από ΔΥΟ ανθρώπους που δεν είχαν καθόλου τέτοιο σκοπό, αλλά μόνο να μας περιποιηθούν και να μας κάνουν να περάσουμε καλά. Πρέπει να σκεφθούμε πολύ καλά για να καταλάβουμε τι ζήσαμε. Ήταν γερό μάθημα για την ΤΟΛΜΗ της Βάλιας και του Αντρέα. Ίσως και λόγω των καιρών να πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα στη ζωή μας.
ΟΜΟΛΟΓΩ, ότι χθες ΜΟΝΟ κατάλαβα τον ΑΝΤΡΕΑ και τη ΒΑΛΙΑ. Το πόσο σημαντικοί άνθρωποι είναι. Μου είναι πια ιδιαίτερα συμπαθητικοί, είναι το λιγότερο που έχω να πω. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.
Γιώργος Χαιρόπουλος
