Mία ματιά στα δεδομένα περί sample rate (44,1-192kHz) κλπ. (#7)

Το mastering για βινύλιο και άλλα μέσα είναι πάντα διαφορετικό για πολλούς λόγους θα αναφέρω μόνο έναν χαρακτηριστικά. Στο βινύλιο το μπάσσο πρέπει να είναι μονοφωνικό κάτω απο μια συχνότητα ενώ στο ψηφιακό φορμά δεν χρειάζεται να ασχοληθείς με το θέμα.

Ακουστικά (πέρα απο άλλες διαφορές), αυτό μεταφράζεται σε πιο "συγκεκριμένο" χαμηλό αφού δεν έχεις διαφορές φάσεις στις χαμηλές συχνότητες στο payback του βινυλίου. Στην πραγματικότητα στο ψηφιακό μέσο έχεις ΚΑΙ στέρεο χαμηλό όσο επιτρέπει η διασπορά των χαμηλών που όπως ξέρετε ελλατώνεται όσο χαμηλώνει η συχνότητα

Δεν υπάρχει ΠΟΤΕ περίπτωση με ίδιες συνθήκες (ίδια ταινία, ίδιο μαγνητόφωνο κλπ) κοπή βινυλίου να ακουστεί καλύτερα (ποιό σωστά) απο την ψηφιοποίηση της με το archival quality A/D της Metric σε υψηλή ανάλυση

Παρά τα θεωρητικά του Stuart (σε άλλο post) οι διαφορές σε υψηλή ανάλυση είναι εύκολα ακουστές ανεβαίνοντας συχνότητα και με οποιοδήποτε ABX τέστ

Το αν σε κάποιον αρέσει το playback του βινυλίου γιατί ο χρωματισμός που προκύπτει TYXAIA ευνοεί συχνοτικά μια ηχογράφηση είναι άλλο θέμα πρός συζήτηση που πάντα ξεχνάτε, όπως έδειξα στο πρόσφατο Event στο Athens Mastering

Με άλλα λόγια το βινύλιο μπορεί να ακουστεί μερικές φορές "καλύτερα", το master όμως ειναι ΠΑΝΤΑ όπως το ψηφιοποιεί η Metric η λίγα ακόμα κορυφαία A/D

Αυτό σημαίνει πως ένας σοβαρός mastering engineer επεμβαίνοντας και κάνοντας sweetening στο ψηφιακό format μπορεί ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ να το κάνει να ακούγεται καλύτερα απο οποιοδήποτε βινύλιο EVER

Αυτά είναι γνωστά πράγματα τα τελευταία 5-6 χρόνια όπου οι μετατροπείς τελευταίας γενιάς έχουν ξεπεράσει πλέον σε ανάλυση την ανάλυση της ταινίας για να το πώ λαικά.

Για να το πω ακόμα ποιό απλά, το τι αρέσει σε κάποιον που μπορεί να ακούει με ένα Χ ομοιογενές, χρωματισμένο η όχι audio σύστημα , με ένα Υ ομοιογενές, χρωματισμένο η όχι πικάπ ένα Ζ καλογραμμένο η όχι και τόσο, δίσκο βινυλίου πιστέψτε με δεν έχει καμμία σημασία.

Ακούτε ότι σας αρέσει και η παραφιλολογία ειδικά αν δεν καταλάβαίνετε τις λεπτές αποχρώσεις των πραγμάτων δεν έχουν και τόση σημασία

Enjoy the music !

petkef wrote:

Αγαπητέ Vet,έχω σε original έκδοση το "America Amεrica"σε βινύλιο αλλά και σε cd το οποίο έχει υποστεί mastering υπο
τον κ.Χ.Χ.
Εγώ δεν διαθέτω reference σύστημα,αν εσύ διαθέτεις θα ήταν πολύ ενδιαφέρων να ακούσουμε την διαφορά ως προς την φιλισοφία σε σχέση με το αρχικό ακατέργαστο.Δεν λέω οτι θα ακουστουν όμοια,η φιλοσοφία και η ταυτότητα όμως του μαστερά είναι παραπάνω απο εμφανής.Στην περίπτωση που δεν έχεις διαθέσιμο/δεν διαθέτεις βάζω το δικό μου στον χώρο μου,με τα παρελκόμενα (κρασιά...κτλ).Ενδιαφέρων,κατά την άποψή μου.

Έπεσες και στην περίπτωση, αν βρείς την Αμερικάνικη έκδοση του CD θα δείς πως είναι ακριβώς αυτή που κυκλοφόρησε στη Ελλάδα. Δεν έχω κάνει mastering σε αυτό το δίσκο αλλά κάναμε στο studio transfer flat απο το Αμερικάνικο CD για να κοπεί στην Ελλάδα.

Παρόλο που τούς είπα πως ακούγεται λίγο "ξινό" δεν ήθελαν να πληρώσουν για remastering

Το όνομα μπήκε απο κεκτημένη ταχύτητα του designer του εξωφύλλου γιατί κάναμε και άλλους δίσκους εκείνη την περίοδο

Αν θές για πλάκα σου κάνω ένα mastering 5 λεπτά και σου δίνω πίσω ένα CD να ακούσεις

Μετά σύγκρινε το με το βινύλιο (και υπόψιν δεν έχουμε ταινία , έτσι , αν γινόταν απο ταινία θα ήταν pure magic τώρα )

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση,Παρ 'όλαυτά η πρότασή μου ισχύει.Αν υπάρχει όμως κάποια άλλη εκκρεμότητα σχετικά,καλό θα ήταν να το ξέρουμε για ν'αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Δεν πρέπει να ξεχνάς πως το mastering είναι service. Πίστεψέ με αν οι mastering engineers ήταν "ελέυθεροι" να κάνουν "αυτό που πρέπει" οι περισσότεροι δίσκοι θα ήταν πολύ καλύτεροι σε ήχο

Όμως το αποτέλεσμα είναι η τέχνη του συμβιβασμού ανάμεσα σε ηχολήπτη - καλλιτέχνη - παραγωγό - εταιρεία με ισχυρά opinions, ανασφάλειες και άλλες ιστορίες

Από τα παραπάνω φαίνεται να αγνοείται ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος όπου τα μπάσα δεν μετατρέπονται σε μονοφωνικά, ούτε συμπιέζονται τα δυναμικά, κλπ, με μηχανικούς χάραξης μήτρας ή μεταφοράς, πραγματικά ελεύθερους για να κάνουν το καλύτερο δυνατόν προϊόν, με παραγωγούς και καλλιτέχνες παρόντες για την έγκριση του ηχογραφημένου έργου και την μετέπειτα έγκριση των πρώτων δειγμάτων δίσκων...... Λ.Σ.

ChrisHat wrote:

Δεν πρέπει να ξεχνάς πως το mastering είναι service. Πίστεψέ με αν οι mastering engineers ήταν "ελέυθεροι" να κάνουν "αυτό που πρέπει" οι περισσότεροι δίσκοι θα ήταν πολύ καλύτεροι σε ήχο
Όμως το αποτέλεσμα είναι η τέχνη του συμβιβασμού ανάμεσα σε ηχολήπτη - καλλιτέχνη - παραγωγό - εταιρεία με ισχυρά opinions, ανασφάλειες και άλλες ιστορίες

Σε προηγούμενο post,αναφέρατε πως το όνομά σας χρησιμοποιείται απο τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου ως εγγύηση,ενώ τώρα διαπιστώνουμε πως όλα είναι προϊόν συμβιβασμού.

Να σας θυμίσω πως γράφεται σε χώρο οπου δεν κρυβόμαστε πίσω απο nick-names,και ο χειρότερος απο εμάς (πχ εγώ) έχει μία μίνιμουμ δισκοθήκη,αλλά και εμπειρία .

(σε περίπτωση διαλόγου θα καθυστερήσω να απαντήσω διότι έχω κάποια δουλειά).

Για να πω κάτι και εγώ... και πάνω στην αιώνια κόντρα ψηφιακού vs βινυλίου...

Καταρχήν σαν καταναλωτής [γιατί ψάχνεις το “καλύτερο”] δεν πρέπει να σε ενδιαφέρει εάν η ίδια εταιρία έχει κάνει διαφορετικό (για τεχνικούς κλπ λόγους) μάστερινγκ στο ψηφιακό η στο αναλογικό και ότι άλλο μπορεί να συμβαίνει.

Αγοράζεις λοιπόν το μουσικό έργο που σε διαφέρει στην καλύτερη του “μορφή / βερσιόν”, δηλαδή σε υψηλής ανάλυσης ψηφιακό (για ψυχολογικούς λόγους για κάποιους) σε cd η dvd-a η sacd η hdtrack και "φρέσκο" για τους νέους κονβέρτορες που έχουν χρησιμοποιηθεί!

Και από την άλλη το σούπερ ντρούπερ βινύλιο 180+ γραμμαρίων (direct-to-disc η MFSL κλπ)... και βουαλά!

Ανεξαιρέτου αποτελέσματος.... τώρα εάν ο ένας (πχ. ψηφιακός) η ο άλλος (πχ. αναλογικός) δεν έκανε “καλά” την δουλειά του, πρέπει να σε αφήνει αδιάφορο... είπαμε είσαι καταναλωτής και απλά διαλέγεις αυτό που θέλεις (η που θεωρείς) ποιο είναι το καλύτερο και για εσένα μόνο,... γιατί εδώ είναι όλη η ουσία....

ChrisHat wrote:

Ακούτε ότι σας αρέσει και η παραφιλολογία ειδικά αν δεν καταλάβαίνετε τις λεπτές αποχρώσεις των πραγμάτων δεν έχουν και τόση σημασία. Enjoy the music !

Λίγα λόγια για το δικό μου "βουαλά"...
Όσες φορές το έκανα εγώ και εάν σας ενδιαφέρει η γνώμη μου... στα φτωχά τα αυτιά μου το βινύλιο (στον χώρο μου και στο σύστημά μου) έπαιζε πάντα "καλύτερα"...

ήθελα να κάνω ένα τεστακι με του Van Morrison το Moondance που κυκλοφόρησε το hdtracks πριν λίγες μέρες σε 24-192 και στο cd

αδύνατον ! είναι εντελώς διαφορετική κόπια
πχ στο into the mystic δεν υπάρχει ντέφι στην μίξη του cd υπάρχει όμως στο 24-192

έχει κάποιος πρόχειρο κάποιο βινύλιο του έργου να βοηθήσει?

petkef wrote:

Σε προηγούμενο post,αναφέρατε πως το όνομά σας χρησιμοποιείται απο τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου ως εγγύηση,ενώ τώρα διαπιστώνουμε πως όλα είναι προϊόν συμβιβασμού.
Να σας θυμίσω πως γράφεται σε χώρο οπου δεν κρυβόμαστε πίσω απο nick-names,και ο χειρότερος απο εμάς (πχ εγώ) έχει μία μίνιμουμ δισκοθήκη,αλλά και εμπειρία .

Τα πάντα είναι προιόντα συμβιβασμού.
Το ίδιο το πικάπ χρησιμοποιεί ένα equaliser(RIAA) όντας και αυτό ένα συμβατικό μέσο αναπαραγωγής.

Αν κάποιος σου πεί οτι δέν υπάρχουν συμβιβασμοί και στη φύση και στην τεχνολογία είναι παντελώς άσχετος...

VasilisM wrote:

το βινύλιο (στον χώρο μου και στο σύστημά μου) έπαιζε πάντα "καλύτερα"...

Γι αυτο εδω μεσα εισαι στο φυσικο σου περιβαλλον...