Δυο ξεπεσμένοι λόρδοι (QUAD ESL57 refurbished)

QUAD ESL57 refurbished

Τα QUAD ESL57 τα είχα πρωτο-ακούσει το 1978, στο σπίτι ενός φίλου ραδιοερασιτέχνη που εκτός από την κοινή τρέλα για τις εκπομπές στο ραδιόφωνο, μας ένωνε και η αγάπη για τα ηλεκτρονικά και τη μουσική...

Και με τον όρο μουσική εννοώ όλες τις παραλλαγές της... Το live, το Studio, την παραγωγή, το P.A, την εκπομπή, τα ακούσματα καθώς και τα μέσα με τα οποία όλα αυτά τεκμηριώνονται, δηλαδή τα μουσικά όργανα, τα συγκροτήματα, τα live, τα προβάδικα, τους παράνομους σταθμούς και τις μηχανές του ήχου…

QUAD ESL57 refurbished

Όντας πολύ δύσκολο εκείνη την εποχή να αποκτήσει κάποιος ένα τέτοιο ηχείο στην Ελλάδα, αφ’ ενός λόγω της υψηλής τιμής τους και αφ’ ετέρου λόγω των υπερβολικών δασμών, ο φίλος μου τα αγόρασε από την Αγγλία όταν βρέθηκε για μερικούς μήνες εκεί για σπουδές… Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον δε ο τρόπος που τα ‘πέρασε’ στην Ελλάδα. ..

Τα αποσυσκεύασε και τα ένωσε προσεκτικά στις πλάτες των πίσω καθισμάτων του αυτοκινήτου, στερεώνοντάς τα, έτσι ώστε να φαίνονται αυτά σαν......οι πλάτες των πίσω καθισμάτων του Ι.Χ....!!!!!!!!

Φυσικά κανένας τελωνιακός δεν κατάλαβε τίποτα βλέποντας δυο όμορφες πλάτες πίσω καθισμάτων ντυμένες με καφέ ύφασμα...Αθάνατο Ελληνικό δαιμόνιο!!!

Τα ESL 57 τα ακούγαμε τότε με μια ιδιοκατασκευή ολοκληρωμένου ενισχυτή με 4*EL84 ανά κανάλι...

QUAD ESL57 refurbished

Ο φιλαράκος μου πουλούσε απέραντη ‘μούρη’ έχοντας στο σαλόνι του σπιτιού(των γονιών) του τα χαμηλά καφέ panels σε αντίθεση με τα μεγάλα και άσκημα DIY KEF 104ab που χρησιμοποιούσε ο γράφων...Και μάλιστα αυτό είχε θετικότατο αντίκτυπο στον τότε γυναικείο πληθυσμό, μιας και ο τύπος εκτός από το ‘ατού’ των Quad είχε το σταθμό του στα ‘μεσαία’ και έπαιζε μόνο Ελληνικά, ενώ εγώ στα FM και έπαιζα μόνο ξένα...

Βέβαια...δεν μπορώ να πω...το δικό μου ‘κοινό’ αν και πιο περιορισμένο, ήταν σαφώς πιο προσανατολισμένο σ’ αυτό που λέμε ποιοτική πλευρά της μουσικής και της κουλτούρας... (γέλια...)

Τι τα θες όλα αυτά...όταν άνοιγαν οι μπύρες, έπεφταν οι μαγικές λέξεις με τα ‘φεγγαρόφωτα’ τα ‘μελαγχολικά δειλινά’ και τα ταξίδια στις ‘απέραντες θάλασσες’, και με δεδομένο το σταθμό κα τις αφιερώσεις, όλες από ένα σημείο και μετά ήταν ακριβώς ίδιες(ξανά γέλια πολλά...)

QUAD ESL57 refurbished

Έτσι λοιπόν, ήταν μεγάλη η χαρά και η περιέργειά μου να ξαναθυμηθώ τον ήχο της λαμπρής εκείνης εποχής μέσα από δυο γνήσιους αναγεννημένους και αυθεντικούς εκπροσώπους της...

Τα ηχεία παραλήφθηκαν έτοιμα ανακατασκευασμένα και τεσταρισμένα από γνωστό Εγγλέζικο οίκο που ασχολείται με το να επαναφέρει στη ζωή παλιά ηχεία αυτού του είδους και γενικώς με την ‘ανακαίνιση’ των Quad... Πλερώθηκαν 850 λιρόνια Αγγλίας για το καθένα και μαζί με τα έξοδα αποστολής το κόστος έφθασε τα 2.000 Ευρά...

Για τις μεμβράνες είχε χρησιμοποιηθεί το γνωστό υλικό ‘mylar’ της Dupont... σε αρκετά όμως λεπτότερη έκδοση από εκείνη την κλασσική του 1957...

QUAD ESL57 refurbished

Τα ηχεία αποσυσκευάστηκαν, βιδώθηκαν τα πόδια, μπήκαν στο ρεύμα για 1 ώρα και κατόπιν συνδέθηκαν με τα 211 P.S.E monoblocks και αφέθηκαν άλλη μια ώρα να παίζουν σιγά για την προθέρμανση...

Η πρώτες εντυπώσεις ήταν... κάκιστες!!! Μια θολούρα, ένα ‘μπούκωμα’, ένα επίπεδο και γεμάτο ‘μουντίλα’ άκουσμα που καμία σχέση δεν είχε με τοn όρο hi-fidelity και με το άκουσμα εκείνο του 1978...

Θεωρώντας πως θέλουν ‘στρώσιμο’(κάτι τέτοιο συμβούλευε και ο ανα-κατασκευαστής εγγλέζος) συνδέθηκαν με τα Musical Fidelity και αφέθηκαν για δύο(2) 24_ωρα(με δυο ώρες διάλλειμα) να παίζουν CD στο repeat χαμηλά μπας και σωθεί η κατάσταση...

Πράγματι, μετά από τις 48 ώρες ξανα-συνδέθηκαν με τα λαμπάτα Geroukis και ο ήχος όντως είχε διορθωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό...Γενικά αν δεν ήταν για δυο(2) τουλάχιστον ώρες στο ρεύμα… τα ηχεία απλά δεν έπαιζαν…

Έτσι, αν τα είχες ‘φορτίσει’ αρκετά και αν καθόσουν αυστηρά στην ιδανική θέση ακρόασης, δηλαδή σε πολύ χαμηλό καναπέ και ακριβώς στο κέντρο μπορούσες ν’ ακούσεις κάποιες χροιές και ακόμα ένα αρκετά επαρκές μπάσο...όμως πάντα έλλειπε εκείνη η έκταση των ψηλών συχνοτήτων...αυτή που δίνει την ενέργεια και την ‘ανάσα’ την στις φωνές, στα πιατίνια, και στις αρμονικές των ‘μεσαίων’...

QUAD ESL57 refurbished

Ξεκίνησαν λοιπόν από το Nottingham 294 να παρελαύνουν ξανά οι παλιοί γνώριμοι και αγαπημένοι...Nina Hagen, Camel, Gong, Mahavishnu, Steely Dan, David Sylvian...

Όλοι ξαναγεννήθηκαν, κούρδισαν, ήπιαν και έδωσαν παράσταση μέσα από τις μαυροντυμένες εγγλέζικες ‘χαμηλόπορτες’... Η μαγεία όμως...πουθενά... Η παράσταση ελλειμματική... Το feeling ανύπαρκτο...

Τα ‘σσσ’ ακούγονταν ‘μπουκωμένα’ και η ανάλυση ήταν ανεπαρκής ενώ η εικόνα χαμηλή, επίπεδη, θολή, συμπιεσμένη... Μια ασάφεια επικρατούσε σε όλο το φάσμα αποτέλεσμα που οφειλόταν κατ’ εμέ στην ανεπάρκεια απόδοσης της υψηλής περιοχής...

Για να λάβει κάποιος ένα αξιοπρεπές ακουστικό αποτέλεσμα ήταν αναγκαία η αυστηρή τοποθέτησή του στο sweet spot γεγονός που με ελάχιστες κινήσεις δεξιά ή αριστερά χανόταν...

Το άκουσμα ήταν επίπεδο χωρίς τις δυναμικές εκείνες αντιθέσεις και λεπτομέρειες των σημερινών κορυφαίων panels...σαν να έπαιζαν πάντα ‘κομπρεσσαρισμένα’ στο ίδιο level…

QUAD ESL57 refurbished

Η αδυναμία των ηχείων να παράξουν μεγάλες στάθμες από τη μια και να έχουν πλήρη απόκριση στο φάσμα από την άλλη, καθώς και το αγχωτικό συναίσθημα του να κάθεσαι ακριβώς στο κέντρο, έφερνε ένα στρες στο άκουσμα και την ροή της μουσικής...

Το πράγμα δεν άλλαξε(μάλλον χειροτέρεψε) όταν τα ηχεία ξανα-συνδέθηκαν με τα (πειραγμένα) τρανζιστορικά(255 W/200A) Musical Fidelity A5cr… Τα ίδια δε ‘συμπτώματα’ παρατηρήθηκαν και σε κλασσικές και Jazz μουσικές καταστάσεις, audiophile εκδόσεων και ‘απλών’…

Η χαριστική βολή ήρθε όταν ρώτησα(για δεύτερη γνώμη) την κόρη μου…
‘Τι γνώμη έχεις για τα ηχεία αυτά??? Πως σου ακούγονται???’
Κι εκείνη ξεστόμισε… ‘Ακούγονται σαν μεγάλα ηχεία computer’…

QUAD ESL57 refurbished

Γενικώς, και για να δικαιολογήσω τον τίτλο του νήματος, θα έλεγα πως τα δίδυμα quad μου θύμισαν δυο γέρους φαφούτηδες και ξεπεσμένους εγγλέζους λόρδους, δυο gentlemen παππούδες, με ξεφτισμένα παπιγιόν και μπαλωμένα πανταλόνια, που όλη τους η παράσταση και απόδοση θύμιζαν τη χαμένη αίγλη των καιρών της δόξας τους, τις πολλές και μεγάλες αδυναμίες, και τα χρόνια που κουβαλάνε πάνω τους...

Δυο υπερήλικες που προσπαθούσαν με ενέσεις και δεκανίκια να κρατηθούν στη ζωή και να αρθρώσουν πέντε σωστές νότες μη μπορώντας όμως σε καμιά περίπτωση να συναγωνιστούν...τι λέω...να σταθούν έστω δίπλα στα γεμάτα νιότη και ζωντάνια σημερινά ανίψια τους ...Pmc, Atc, Harbeth, Proac, Kef, B&W, Tannoy... καθώς και στα αρκετά τελειοποιημένα σημερινά panels…

QUAD ESL57 refurbished

Υπήρξε όμως και κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό και όμορφο στην επαφή μου με τα vintage QUAD…

H ακρόαση των βετεράνων Εγγλέζων και η συμβίωση μαζί τους μ’ έκανε να θυμηθώ την απαρχή της έννοιας του Hi Fidelity και της μουσικής πιστότητας όπως αυτή ξεφύτρωνε και άνθιζε σιγά σιγά... Όρους που εκστασιασμένοι ψάχναμε εμείς οι εραστές τους τα περίεργα αλλά ταυτόχρονα ωραία εκείνα χρόνια, όπου όλα τα σχετικά με το hobby μας ήταν δύσκολα και δυσεύρετα με δεδομένη την ανυπαρξία του παγκόσμιου ιστού (μέσω του οποίου πολλοί άσχετοι έχουν σήμερα προαχθεί σε ειδήμονες και χρυσαυτιάδες…)

Οι δυο Εγγλέζοι ‘ξεπεσμένοι λόρδοι’ μ’ έκαναν να σεργιανήσω ξανά στα πρωτόγνωρα μονοπάτια της φευγάτης νιότης μου… Στις παράξενες μουσικές, τα χαζά ξενύχτια, τα βρόμικα ποτά και τα όμορφα κορίτσια που μύριζαν όλα τους ιδρώτα και έρωτα... Στις εποχές που το χαρτζιλίκι και το ‘αρπαχτό’ μεροκάματο δεν πήγαινε στο ντύσιμο και την έξοδο αλλά στο δισκάδικο και στο μοναστηράκι για εξαρτήματα...

QUAD ESL57 refurbished

QUAD ESL57… Δυο μηχανές του τότε απόλυτου ήχου όπως αυτός εκφράσθηκε μέσα από τις πρωτοποριακές ιδέες των προικισμένων ανθρώπων και των έξυπνων μηχανών της κάθε εποχής...

QUAD ESL57…Δυο Εγγλέζοι ευγενείς που μου ξαναχτύπησαν την πόρτα φέρνοντάς μου σαν δώρα τα μικράτα μου, τις μουσικές που μεγάλωσα, και άλλες όμορφες θύμισες 30 χρόνια μετά...

QUAD ESL57…Δυο βδομάδες κράτησε η συμβίωση μαζί τους… Τέλος... Επανασυσκευάσθηκαν και παραδόθηκαν στον κάτοχό τους… Άντε στο καλό λορδάκια μου…

το παρόν είχε δημισιευθεί στο Avsite στις 10/05/2009

Φοβερό ριβιού Μάνο!!!

Είναι πράγματι φοβερό ένα μόνο μηχάνημα εκτός απο εισαγωγή στο μουσικό συναίσθημα να καταφέρνει να ξυπνάει και αναμνήσεις απο το παρελθόν.
Ειδικά τις τότε εποχές που το να έχει κάποιος ένα τέτοιο ηχείο αποτελούσε μοναδικότητα.

Θελουμε και αλλα review Μανο!