Τα Δυο ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΑ... HARBETH 40.1

Εισαγωγή 1

Τον Μάιο στα μέρη μας οι βουκαμβίλιες και οι τριανταφυλλιές είναι ανθισμένες, οι ουρανοί πεντακάθαροι και ο αέρας κουβαλάει μυρουδιές από τα πεύκα και τη θάλασσα …

Οι άνθρωποι βγαίνουν από το καβούκι τους και ξαμολιούνται στους περιπάτους για να ρουφήξουν ήλιο και ιώδιο ενώ οι πιο τολμηροί ρίχνουν και καμιά βουτιά στα παγωμένα νερά…

Υπάρχει βέβαια και η ανάλογη ηχητική κάλυψη του παραπάνω σκηνικού, πλήρους φάσματος, με τα νιόφερτα χελιδόνια και τα αηδόνια να έχουν αναλάβει τις ‘ψηλές’, τα σπουργίτια με τους σπίνους τις ‘μεσαίες’, ενώ το δύσκολο έργο των ‘χαμηλών’ έχουν επωμισθεί οι καρακάξες παρέα με τον κόπρο του γείτονα(που τον έχω ξεμπλέξει από τα κάγκελα δυο τρεις φορές για να μην πνιγεί το βλακόσκυλο)…

Εγώ όμως φίλοι μου δυστυχώς για δυο βδομάδες του Μάη δεν χάρηκα όλες αυτές τις ομορφιές.
Ήμουν κλειδωμένος κάτω στο χώρο μου όπου μου έκαναν παρέα δυο δίδυμα καθαρόαιμα πριγκιπόπουλα (θα μας παρεξηγήσουν κιόλας που κοντεύουμε τα 50 νταγλαράδες δυο μέτρα μπόι)…

Εισαγωγή 2

Τους Εγγλέζους τους γουστάρω πολύ… Είναι λαός με όλες τις αντιθέσεις και τις παραξενιές πάνω του… Το πάθος και η αφέλεια, η περιέργεια και η υπομονή, η φανατίλα και η αφασία, η γνώση και η μεθοδικότητα είναι συνηθισμένα χαρακτηριστικά τους, με όλα όμως τα τερτίπια τους να αποπνέουν μια ποιότητα κι ένα στυλ απαράμιλλης αισθητικής και ποιότητας…

Αυτό το απίθανο στυλ του James Bond(που έκανε όλες τις ταρζανιές του φορώντας γραβάτα…), του Sherlock Holmes και της συγχωρεμένης Dianna(που την κεράτωνε αυτός ο χαραμοφάης ο Κάρολος με την κρυόκολη (Γ)Καμήλα)…δεν είναι εύκολα αντιγράψιμα…

Σε όλα τα θέματα έχουν μια ‘άλλη’ αισθητική προσέγγιση και πάντα ξεχωρίζουν, πράγμα που το κάνουν όμως με ιδιαίτερο στυλ… Ακόμα και οι βασιλιάδες τους (αν και δεν τους γουστάρω καθόλου) …έχουν το στυλ τους…

...I don't drink coffee I take tea my dear...

Εισαγωγή 3 (εντάξει… μη βαράτε δεν έχει άλλη εισαγωγή)

Sir Johnny Lyndon Rotten, Sir Elton John, Sir Andrew Lloyd Webber…
The Beatles, The clash, The Kings, The Cure…

Ελάχιστα από τα αμέτρητα γερά χαρτιά του παγκόσμιου πολιτισμικού χρηματιστηρίου που κρατά στα υποθηκοφυλακεία της μουσικής του παιδείας και κατά προέκταση βιομηχανίας το ‘μεγάλο νησί’ της γηραιάς Αλβιόνος…

Οι παραπάνω κύριοι αποτελούν ένα μέρος της ‘ζωντανής’ παράδοσης όντας το ένα δυνατό κομμάτι, ενώ το άλλο, εξ ίσου μεγάλο σε ποιότητα παράδοση και φήμη να είναι αυτό της βιομηχανίας του ήχου και της αναπαραγωγής του, ιστορία που ανθίζει και καλά κρατεί εδώ και πολλά - πολλά χρόνια…

Εμφάνιση…

Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι τα 40_άρια είναι όμορφα ηχεία… Πέραν της πολύ καλής και ποιοτικής ξυλοκατασκευής δεν διεκδικούν τα πρωτεία για την καλύτερη εμφάνιση…

Ούτε μπορεί να εικάσει κάποιος πως κατά την σχεδίαση και υλοποίηση του ηχείου ο Alan Shaw και η μικρή ομάδα του είχαν στο μυαλό τους την βέλτιστη αισθητική…

Αντιθέτως θα έλεγα πως ο παράγοντας εμφάνιση, δεν απασχόλησε και τόσο την παραπάνω ομάδα…

Εδώ έχουμε δυο κλασσικά τετραγωνισμένα κουτιά, με φανερές τις μαύρες βίδες να στερεώνουν την μπάφλα στο κουτί και τις μονάδες πάνω σ’ αυτήν…
Όπως λέει όμως ο Alan Shaw….

...Για μας ήταν πολύ εύκολο να κατασκευάσουμε ένα ηχείο με πολύ λεπτή πρόσοψη, να το φινίρουμε με γυαλιστερή λάκκα σαν έπιπλο με προορισμό το σαλόνι μας και τον εντυπωσιασμό της συμβίας και των εκάστοτε καλεσμένων … Όμως αυτό το ηχείο δεν θα έπαιζε όπως εμείς θέλαμε...

Τεχνικά - Μονάδες…

Η μπάφλα φιλοξενεί πάνω της…

1 * 11,8’’ woofer (νέα σχεδίαση made in house)
1 * 7,8’’ midrange RADIAL-2 (νέα σχεδίαση made in house)
1 * 1’’ μαλακού κώνου EXCEL tweeter custom made by SEAS
Το κάθε ηχείο έχει όγκο 130 λίτρα περίπου και ζυγίζει 34 κιλά…

Η αντίσταση κυμαίνεται από 6-8 ohm και η ευαισθησία τους είναι 86 db με τα δυο αυτά χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με τον μεγάλο όγκο να συνιστούν τα ηχεία εύκολο φορτίο πράγμα που διαπιστώθηκε και στις ακροάσεις…

Τα κροσσόβερ είναι μινιμαλιστικής σχεδίασης και υλοποιούνται με άριστα υλικά, αυτή δε η σχεδίαση κατέχει πρωτεύοντα ρόλο στην όλη απόδοση των ηχείων…

Αντίθετα με τον όγκο και το βάρος τους, χρησιμοποιείται λεπτό φύλλο mdf στην κατασκευή της καμπίνας γεγονός που έχει να κάνει με την παραπάνω σχεδιαστική προσέγγιση και είναι μια συνειδητή επιλογή της ομάδας σχεδίασης…

Αν και τεράστια σε όγκο, τα ηχεία είναι ‘βάσης’ χαρακτηριστικό κι αυτό της στουντιακής καταγωγής τους… Διπλο - τριπλο - καλωδιώσεις και άλλα τέτοια λουλούδια εδώ δεν υπάρχουν(ούτως άλλωστε είναι άχρηστα) απλά δυο καλές μπόρνες για σύνδεση με τα ενισχυτικά…

Τα 40 άρια είναι πραγματικά δίδυμα… Τουτέστιν η εταιρία τα διαθέτει σε ματσαρισμένα ζευγάρια L-R συναρμολογημένα και τιουναρισμένα στο χέρι και με απόκλιση κάθε μονάδας 0.5 db !!! από το πρωτότυπο…

Ακρόαση…(πρώτες εντυπώσεις)

Τα ηχεία τοποθετήθηκαν στο γνωστό χώρο, σε βάσεις ύψους 45 cm της Atacama έτσι ώστε το tweeter να ‘πυροβολεί’ τα αυτιά των καθισμένων στην ιδανική θέση ακρόασης(περίπου στα 3,5 μέτρα)…

Οι 211 ζεστάθηκαν και για προ επιστρατεύθηκε το Alps του Tsakiridis με αλλαγμένα βύσματα και καλωδίωση ενώ τα καλώδια ήταν τα(γνωστά) XLO Reference παντού…
Οι κλίσεις ρυθμίστηκαν γρήγορα και εύκολα…

Το NAS 294 άρχισε να γυρίζει με ακρίβεια τους μαύρους δίσκους πάνω στο πλατώ του και το διαμάντι της Shelter 5000 ανέλαβε να οργώνει τα αυλάκια και να βγάζει στην επιφάνεια όλους τους χυμούς από τους καρπούς που ήταν σπαρμένοι μέσα τους…

Πρώτες εντυπώσεις… Η λεπτομέρεια και η ανάλυση… Η αίσθηση του βάθους και της αντήχησης … Ο διαχωρισμός και η ατμόσφαιρα…

Φορώντας ένα από τα κορυφαία tweeter του πλανήτη και με άψογα σχεδιασμένα crossovers οι ψηλές συχνότητες ήταν καθαρές σαν ‘διαμάντι’ το ίδιο και οι αρμονικές των χαμηλότερων συχνοτήτων προσφέροντας έτσι με τον αέρα τους στη μεγάλη ‘ατμόσφαιρα’ του ήχου…

Η εκπληκτική αυτή ανάλυση που απέδωσαν τα ηχεία ήταν κατά ένα μέρος υπεύθυνη της εικόνας που σχημάτισαν.

Τα δίδυμα, δυσανάλογα με τον όγκο και τη σχεδίασή τους, εξαφανίστηκαν από το χώρο και ανέπλασαν μια φανταστική σκηνή πλήρη σε διαστάσεις σταθερή και εστιασμένη, με ένα βάθος που σ’ έκανε να ψάχνεις πίσω και πέρα από τον τοίχο για να δεις τους μουσικούς και τα σχήματα …

Ακρόαση…( συνέχεια)

Παντού υπήρχε το μαύρο(σύνελθε ρε για προβόλι γράφεις???), το τίποτα, η ησυχία, το απόλυτο σκοτάδι, και μέσα απ’ αυτό το σκοτεινό υπόβαθρο ξεπετάγονταν οι νότες και οι αρμονίες, οι φωνές και οι ήχοι…

Η εξέλιξη των χτυπημάτων από τα κρουστά και τα κύμβαλα ακολουθούσε πιστά την καμπύλη ADSR(Αtack, Decay, sustain, Release) εμπεριέχοντας τις θεμελιώδεις συχνότητες, τις αρμονικές, και την αντήχηση, χωρίς στρογγυλέματα, βρωμιές και παραμορφώσεις συνεισφέροντας έτσι στο να καταντά το άκουσμα...αγχωτικό!!!(με την καλή έννοια που λέει και ο Ψιψινάκης)…Κι αυτό γιατί τα ηχεία ζητούσαν συνεχώς την προσοχή σου στο πρόγραμμα μην τυχόν και χάσεις κάποια λεπτομέρεια ή αφαιρεθείς κάποια στιγμή…

Αυτή η υπέρμετρη ανάλυση όμως δεν λειτουργούσε ενάντια στη μουσικότητα, για εγγλέζικο ηχείο μιλάμε άλλωστε, τουναντίον, η τελευταία ήταν πληθωρικότατη και επαρκέστατη με αποτέλεσμα τα ηχεία να σου μεταφέρουν το feeling και την συναισθηματική φόρτιση που περιέχεται σε κάθε καλό μουσικό έργο, κλασσικό, μοντέρνο, ή οτιδήποτε άλλο…

Ακρόαση…(2_η συνέχεια και τελευταία)

Το μεγάλο(για το χώρο) 12_άρι woofer, αν και τοποθετημένο σε όχι κατάλληλες βάσεις για τη συγκεκριμένη ακρόαση, δεν συγχωρούσε τις παρασπονδίες του ηχολήπτη-μηχανικού- παραγωγού, απλά σου τις πέταγε ανηλεώς στο πρόσωπο και το στομάχι, δίνοντας στο ηχείο ακόμα ένα αστέρι στον τομέα monitoring του χαμηλού της ηχογράφησης…

Οι κακές και οι μέτριες ηχογραφήσεις ακούγονταν… όπως ήταν, όμως οι καλές και κορυφαίες είχαν την τιμητική τους πράγμα που μου θύμισε μια φράση από review του NAS 294 που έλεγε… ‘…είναι μια πηγή που αποδίδει άριστα την καλά ηχογραφημένη μουσική…’ Το ίδιο ίσχυσε και για τα Harbeth…

Οι φωνές σε άφηναν… άφωνο, με τα SET ενισχυτικά να οδηγούν άψογα τα mids, η μελωδικότητα και η ανοιχτοσύνη των οποίων θύμιζε κόρνα(θα ξεράσω), αλλά μόνο στα καλά της καμώματα…

Τα μεγάφωνα δεν μπερδευόταν είτε όταν καλούνταν να αποδώσουν ένα solo είτε μια ολόκληρη συμφωνική...Η ομοιογένεια ήταν άψογη και το πέρασμα από τον ένα δρόμο στον άλλο μή αντιληπτό...

Τα 86 db δεν στερούσαν από το άκουσμα την ένταση και την απόδοση των δυναμικών είτε με τα λαμπάτα, είτε με τα τρανζιστοράτα βατικά ενισχυτικά...Δύναμη, ατάκα, λεπτομέρεια, ατμόσφαιρα...πάντα παρόντα μεγέθη...Η μαγεία όμως με τις λάμπες...άφθαστη...

Τα πιατίνια αναφοράς των αναλογικών ηχογραφήσεων της ECM αποδόθηκαν με όλη τους τη μεγαλοπρέπεια από τους εγγλέζους ευγενείς τα δε πιάνα των Ahmad Jamal, Oscar Peterson και Keith Jarrett έδωσαν μοναδική παράσταση στο χώρο... Η κιθάρα και η φωνή του Allan Taylor με καθήλωσαν και οι ηλεκτρικοί Joe Jackson και Tom Petty μ’ έκαναν να χορέψω ’αεροκιθάρα’...

Τα δίδυμα εγγλεζάκια από το West Sussex έδεσαν άριστα με το NAS 294 και με τα τερατώδη 70 Wrms / 45 kg Γερούκια 211 PSET σ’ έναν αναλυτικότατο, μουσικότατο και δυναμικότατο συνδυασμό που θα μπορούσε κάλλιστα κανείς να πει stop…μένουμε εδώ… για να πάμε λίγο παραπάνω πρέπει να σκάσουμε ένα κάρο ευρά και οι εποχές δεν είναι κατάλληλες…

Αρνητικά…(Να τα πούμε κι αυτά)

- Η τοποθέτηση στο κέντρο του ακουστικού τριγώνου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γευθεί κάποιος την απίστευτη σε διαστάσεις σκηνή που δημιουργούν τα εγγλέζικα δίδυμα… Η αυστηρή αυτή τοποθέτηση περιορίζει(σε μικρό ως μέτριο χώρο) την ιδανική θέση ακρόασης…

Εδώ η μαστοριά των τύπων από το KENT(KEF) στην υλοποίηση της ‘ομοαξονικής’ μονάδας των μεσοϋψηλών των reference μοντέλων της, υπερτερεί στη διασπορά του ήχου…

- Τα ηχεία θέλουν χώρο… Το 12_ιντζο woofer δε θα συγχωρέσει την τοποθέτησή του σε ακατάλληλο-μικρό χώρο όπου θα μπουμάρει, θα υπερτονίσει και θα παραμορφώσει το χαμηλό εις βάρος του υπόλοιπου φάσματος και γενικά του ακούσματος…

- Δεν πρέπει να τα σκεφθεί καθόλου κάποιος που θέλει ηχεία για το σαλόνι του…(Εκτός αν θέλει να ξεφορτωθεί ανώδυνα την συμβία που τον έχει πρήξει…)

Τελικός απολογισμός...

Τα HARBETH 40.1 κοστίζουν περίπου 8000 ευρώ πληρωτέα και κατά τη γνώμη μου αξίζουν κάθε ένα από αυτά τα ευρώ…

Ανέκαθεν υποστήριζα και μάλιστα πολλές φορές φανατικά την εμμονή, την εμπιστοσύνη και την αφοσίωσή μου στην εγγλέζικη σχολή του ηχείου και γενικά του hi-fidelity ήχου…

Η σχολή αυτή διαφοροποιείται από τη Γερμανική αυστηρότητα και την Αμερικάνικη υπέρμετρη πληθωρικότητα, ενώνοντας στην πραγματικότητα τους δυο αντιδιαμετρικούς αλλά άμεσα συνδεμένους χώρους, αυτούς του επαγγελματικού ήχου της παραγωγής από τη μια και του hi-fidelity στερεοφωνικού ήχου από την άλλη…

Η εγγλέζικη αυτή φιλοσοφία, φέρνει τον ηχολήπτη και τον παραγωγό κοντά στον ακροατή, μεταφέρει το studio στο χώρο ακρόασής μας, το συναυλιακό χώρο στο σαλόνι του σπιτιού μας…

Μεταβάλει τον προενισχυτή μας στη κονσόλα της μίξης του studio ή του live, την πηγή μας σε master recorder, τ’ αυτιά μας σε μικρόφωνα έτσι ώστε να πιάσουν οτιδήποτε από την ηχογράφηση και την ατμόσφαιρα…

Τα 40_άρια, συνοδευόμενα από κορυφαία συνοδά, ανιχνεύουν βαθειά τη κάθε λεπτομέρεια και την σκιαγραφούν αναλυτικά, πλάθοντας έτσι ένα ολόγράφημα πιστό αντίγραφο της αρχικής μουσικής πληροφορίας και ακολούθως μας την σερβίρουν ‘ως έχει’, χωρίς περιττές βρωμιές καλλωπισμούς και πρόσθετα…

Αυτό γνωρίζουν να κάνουν σωστά τα Harbeth, εκτός όμως αυτού γνωρίζουν καλά πώς να παίζουν μουσική, να μας διασκεδάζουν και να μας συγκινούν… Να σπρώχνουν τη μουσική να κυλήσει μέσα μας, άλλοτε δυνατά και σαρωτικά και άλλοτε ήρεμα και εκστατικά στα ρυάκια της αισθαντικής υπόστασης της ψυχής μας και να μας πάρουν...να μας φυγαδέψουν...Έτσι όπως η Σαπφώ η Λεσβία έγραφε...

.....Έρως δ’ ετίναξέ μοι φρένας, ως άνεμος κατ όρος δρύσιν εμπέτων...

.....Ο έρωτας μου τίναξε τα λογικά, σαν τον άνεμο που ξεριζώνει τα πουρνάρια πάνω στα βουνά...........................

Αξιολογώντας τα για το σύντομο διάστημα που πέρασα μαζί τους…

Ο καλύτερος ήχος που έχω ακούσει στο χώρο μου και ένας από τους 4-5 πληρέστερους που έχω ακούσει ποτέ από δικάναλο σύστημα…

*** το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο avsite την 04-06-2009

επιτελους εβαλες ενα ηχειο τις προκοπης
Καλοριζικο
εχω αρκετη εμπειρια το πως πρεπει να παιζει η μαλλον πως δικαιουτε να παιξει οποτε περιμενω προσκληση για να σε δω τι ψαρια παινεις

Νικο αυτή είναι μία παλιά παρουσίαση του Μάνου σε άλλο site.....